Je bent op reis en hebt een mooie auto om die reis te maken. Alles gaat voorspoedig totdat er een lampje op het dashboard gaat branden. He, wat vervelend denk je, ik ben net heerlijk op weg maar dat lampje irriteert me. Je negeert het nog een tijdje maar na een poos kun je er niet meer omheen en word je zo onrustig dat het niet meer lekker rijdt en je het plezier een beetje kwijt raakt. Het was net zo lekker ontspannen…
Een garage langs de weg biedt uitkomst maar de monteur herkent het signaal niet. Ja zegt ie, dat is inderdaad vervelend. Wat ik kan doen is er een plakker overheen plakken, dan irriteert het lampje je niet meer zo en ik raad je aan om bij elke parkeerplaats even te stoppen met rijden, dan kun je daarna weer door.
En je gaat weer heerlijk op pad. Het lampje is niet meer te zien en het leidt je niet meer af van je doel. Je moet nl kost wat kost morgen in Rome zijn had je bedacht.
Maar na een tijdje begint het lampje door de sticker te schijnen en je wordt weer afgeleid. Het zonnetje schijnt gezellig maar door de warmte glijdt de sticker van het dashboard en in volle sterkte schijnt het lampje recht in je oog. Tot overmaat van ramp begint er ook nog iets schel te piepen en je hebt geen andere keuze dan de volgende garage op te zoeken. Hier vertelt de monteur je dat het kan kloppen; logisch dat het licht je irriteert, je had ook een blauwe sticker moeten hebben, dan schijnt het rood van het lampje niet zo gemakkelijk door en met een schroevendraaier schakelt hij het piepje uit. Ja zegt hij met alle goede bedoelingen, ik herken het signaal: je hebt een lege tank en er zijn al veel mensen met hetzelfde euvel langsgekomen. Maar ik kan je helpen! Ik plak die blauwe pleister op je dashboard zodat het je stress wat verlicht en we hebben ook wel een takelwagen die je naar Rome kan brengen!
En daar sta je dan…. in Rome. De takelwagen is weg en je blauwe pleister is van het dashboard gegleden. Je staat stil, komt niet meer vooruit en het lampje schreeuwt om aandacht…..
Het is voor iedereen, maar vooral voor mensen met M.E syndroom en chronische pijn belangrijk de signalen van je lijf te herkennen om vervolgens met de juiste benzine te tanken. Zodat je gewoon op eigen kracht en vol plezier naar Rome kunt rijden.
In onze samenleving wordt er met de beste bedoelingen voornamelijk gewerkt aan het verlichten van symptomen. En bij M.E patiënten zoals ik ook ooit was, is dat vaak niet eens meer mogelijk..
Hier leer je echter door van binnenuit te werken de signalen van je lijf te herkennen en de juiste acties te ondernemen zodat je hypothalamus je immuunsysteem niet meer in de war schopt. Je symptomen verdwijnen zodat je weer vol in het leven kunt staan.
Share this Post
