Fadoua en Weam @ Maastricht uit Luik | CORONAPROJECT over HOOP en zo🍀
Het is lekker weer en ik besluit mee te rijden naar de stad. Over het vrijthof verspreid zitten kleine groepjes mensen die samen iets eten en er toch nog iets van willen maken. En dat is zeker het geval bij Fadoua en Weam.
Weam means conquered and Fadoua means survivor, legt Weam uit. And I’m from Irak, Fadoua from Morocco and we met in Belgium, zegt hij trots. We have a beautiful love story, zegt Weam. Really! Hij straalt.
C’est la vie et l ‘amour, lacht Fadoua.
Hmmm dat zou ik best wel eens willen horen, dat verhaal, maar voor nu zou ik graag willen weten wat jullie hoop geeft in deze tweede lockdown?
It is a miserable situation now, zegt Weam. Ik heb het gevoel dat de hoop naar ons toe moet komen. Maar het nieuws zoals dat door de media wordt gebracht doet ons geen goed. En elk land heeft andere regels. Wij komen vanuit België naar Nederland. Dat is 20 minuten rijden. Bij ons is het mondmasker belangrijk en zonder dat masker kun je geen kant op, zegt hij.
When I feel stress, I need another hope en dan kom ik naar Maastricht. Hier voel ik me beter.
Here, without a mask I feel fresh, zegt hij. Wat Faduoa beaamt. En hier in Maastricht heb ik hoop gevonden.
In Luik is de situatie hopeloos. Er is een avondklok en maandag gaat België in lockdown want het aantal besmettingen is enorm en het loopt alleen maar op.
Ik moet me ook continu beschermen. In mijn tas hier, zegt hij als hij het voorvak openritst, heb ik mijn masker en een flesje desinfecteergel. Elk half uur was ik mijn handen.
Ja, dat doen we samen, zegt Fadoua.
But here in Holland, the situation is different. Want hier zie ik de hoop, zegt Weam. Echt! Roept hij enthousiast, ik zie het!
Wat voel je hier dan?
Ja, misschien heb je het gevoel dat ik overdrijf, maar ik heb hier het gevoel dat ik in de hemel leef. Really!
Faroua knikt instemmend bij wat haar man vertelt.
Voel jij dat ook zo? vraag ik haar.
Voor mij ligt het iets ingewikkelder, zegt ze. Omdat ik chronisch ziek ben, ben ik altijd bang om iets aan te raken of om mensen te ontmoeten. Ik ben alert en blijf ver bij anderen vandaan.
Ik blijf voornamelijk thuis en als ik de deur uitga ben ik heel erg voorzichtig. Ik houd me gedeisd, want Liège c’est mal.
Maar hier voel ik me altijd goed, zegt ze. Het is een totaal andere situatie. In luik draagt iedereen een masker en is iedereen bang. Mensen letten echt op elkaar. Maar hier gaat het goed; jullie letten wel op, maar er is meer vrijheid. Dat voel ik ook echt. Voilà, zegt ze.
En maandag gaat alles in België weer dicht, behalve de apotheek en de supermarkt. En het leven stopt weer, zegt Weam spijtig.
Heeft corona je toch iets over jezelf geleerd?
Ja, zegt hij meteen.
Ten eerste ga ik minder geld uitgeven. Voorheen maakte het me niet uit waar ik mijn geld aan uitgaf. We gingen naar restaurants en we gingen vaak op reis naar Frankrijk, Nederland, Zwitserland enzo.
En ten tweede moet ik mezelf beschermen. Vroeger maakte het me niet uit dat ik koorts had, maar nu is ook dat anders.
Ja, en alles is duurder geworden door covid, zegt Fadoua, levensmiddelen en restaurants bijvoorbeeld. Nu denk ik aan de toekomst en geef ik alleen geld uit aan mijn medicatie.
Veel mensen zijn bang om hun baan te verliezen, want het gaat slecht met de economie, zegt Weam. Het virus vernietigt de halve wereld en we zoek nu allemaal naar iets van hoop en dat is het vaccin, legt hij uit. Dát is de hoop voor de wereld. En we wachten af, maar het leven gaat door en we moeten sterk blijven.
Is er iets dat je specifiek nu leuk vindt om te doen? ben ik benieuwd.
Ik voel me beter als ik sport, zegt Weam. En ik teken af en toe.
Ik weet het niet, zegt Fadoua. Niks speciaals. Muziek misschien.
C’est medicine pour le cœur, lachen we.
En ik haal geluk uit de Koran, zegt ze tot slot.
Merci mooie mensen voor jullie verhalen, zeg ik.
It is our pleasure that you use these stories, zeggen ze. Want we zoeken allemaal naar de hoop en misschien heb je wel gelijk en geven je verhalen dat wel, zegt Weam.
We doen het samen, zeg ik en misschien helpen we een ander weer verder.
Precies, en de volgende generatie heeft geen idee van wat er nu gebeurt, zegt Weam. Misschien lezen mijn kinderen jouw verhalen wel. Misschien zegt mijn zoon later wel: mijn vader was eens in Maastricht en deed een interview. Wow, what has happened in the past?? And now in the future everything is oké, zegt hij met een brede glimlach.
Dat zou eens wat zijn!
Yes, we hope that!
Meer verhalen vind je op de speciale coronaprojectpagina!
Share this Post
CORONAPROJECT over HOOP en zo🍀
Zoveel mensen, zoveel manieren om met deze coronacrisis om te gaan. In dit project verzamel ik tijdens het halen van mijn dagelijks frisse neus verhalen over hoop, betekenis, contact maken en plezier hebben in deze tijd. Maar ook zijn er verhalen over verdriet en vaak een onvermijdelijk verlies.
Over mensen die het roer hebben moeten omgooien en over ongelooflijke veerkracht die soms ook eindig is.
Maar misschien zijn er ook dingen die je meer bent gaan waarderen en is er iets veranderd dat je best graag zou willen meenemen als dit allemaal voorbij is? Vanaf juni ben ik ook benieuwd hoe je denkt over alle maatregelen en of je het nog een beetje volhoudt allemaal.
En dan is het oktober met een tweede gedeeltelijke lockdown. En dat is weer een heel ander verhaal.
Neem hier een kijkje, er komen regelmatig verhalen bij. En leuk nieuws: er komt een boek, want we hebben met z'n allen toch een mooi tijdsdocument gemaakt. Ouderwets, zo'n boek? Nee hoor, want over een paar jaar kunnen we onze digitale bestanden niet meer inlezen. En dat zou jammer zijn.
Mocht je nu iemand kennen die door corona in een heel bijzondere situatie zit en die mee wilt doen met het project, laat het me even weten, of stuur degene de link even door. Grijp je kans! Je bent van harte welkom. Dank je wel!