Maria @ Meerssen | 16 april 2020 coronaweek 5
Maria is kunstenaar, duizendpoot en echt een voorbeeld van hoe ik ouder zou willen worden; pittig, vol plezier en sjiet aon de luij!
Daphne, waar zal ik eens heen fietsen? vraagt ze.
Gewoon je gevoel achterna, zeg ik, dan kom je de verrassendste dingen tegen.
Ja dat klopt. Misschien ga ik wel de hei op.
Weet je, zegt ze, de mensen krijgen weer oog voor de natuur. Ze worden zich er weer bewust van dat ze vogels horen fluiten en ze hebben weer de rust gevonden om leuke dingen te doen.
Kijk, dat bedoel ik, zegt ze als haar kleinkind met zijn vriendin langsloopt. Dekentje onder de arm, mand in de hand. Die twee gaan nu bijvoorbeeld picknicken. Dat is toch geweldig!
‘Hoi sjat!’ roept ze enthousiast naar de overkant.
En vind je dát niet geweldig?! roept ze even later uit. Dat is een Fatboy van Harley Davidson, daar zit een man alleen op. Als ze er met z’n tweeën op zitten hebben ze er een sissy-bar op laten zetten. Voor hun sissy. Voor wat je onderweg hebt opgepikt!
We gieren het uit. Maar dat mag nu niet meer, we moeten wachten tot het virusje genokt is, zegt ze.
Ik ben geen rustig mens, dat heb je nu eenmaal als je creatief bent. Maar ik heb nu toch redelijk rust gekregen. Als ik de bodem van het flesje wijn zie, dan krijg ik iets gezapigs over me en dan slaap ik ook als een blok, lacht ze ondeugend. En ik denk niet dat ik de enige ben, dus dat mag je gerust zeggen! Dus! We lachen hard en hebben plezier.
Het is de omgéving die rust heeft gegeven, zegt ze. Normaalgesproken beginnen ’s morgens vroeg om vijf uur de eerste vliegtuigen te ronken… die hoor je nu niet meer. Je moet eens naar de lucht kijken. Alles is helder. Ik kuch ook minder. Je ziet ook zo’n intens blauwe kleur in de lucht die ik nog nooit eerder zo gezien heb. En als je bedenkt dat ze in India ineens de Himalaya weer kunnen zien! Vind je dat niet schokkend?! Dat doen wij!! roept ze uit.
En moet je kijken wat voor troep we in de rivieren en rioleringen vinden. Dat doen wij! Dat is toch niet normaal! In China is de lucht weer blauw en in Venetië is het water nog nooit zo helder geweest.
Ik hoop dat de mens deze tijd als een vette waarschuwing ervaart. We moeten een stapje terug doen en zelfs dan hebben we meer dan genoeg.
Share this Post
CORONAPROJECT over HOOP en zo🍀
Zoveel mensen, zoveel manieren om met deze coronacrisis om te gaan. In dit project verzamel ik tijdens het halen van mijn dagelijks frisse neus verhalen over hoop, betekenis, contact maken en plezier hebben in deze tijd. Maar ook zijn er verhalen over verdriet en vaak een onvermijdelijk verlies.
Over mensen die het roer hebben moeten omgooien en over ongelooflijke veerkracht die soms ook eindig is.
Maar misschien zijn er ook dingen die je meer bent gaan waarderen en is er iets veranderd dat je best graag zou willen meenemen als dit allemaal voorbij is? Vanaf juni ben ik ook benieuwd hoe je denkt over alle maatregelen en of je het nog een beetje volhoudt allemaal.
En dan is het oktober met een tweede gedeeltelijke lockdown. En dat is weer een heel ander verhaal.
Neem hier een kijkje, er komen regelmatig verhalen bij. En leuk nieuws: er komt een boek, want we hebben met z'n allen toch een mooi tijdsdocument gemaakt. Ouderwets, zo'n boek? Nee hoor, want over een paar jaar kunnen we onze digitale bestanden niet meer inlezen. En dat zou jammer zijn.
Mocht je nu iemand kennen die door corona in een heel bijzondere situatie zit en die mee wilt doen met het project, laat het me even weten, of stuur degene de link even door. Grijp je kans! Je bent van harte welkom. Dank je wel!