Lani @ Maastricht | Mei corona week 11
Het is bijna zover! Nog maar twee dagen en dan mag de horeca zijn deuren weer openen.
Overal zie je personeel in de weer om de zaak weer gebruiksklaar te maken. Eindelijk kunnen potten en pannen, drankjes en sausjes weer in de rekken.
Lani behoort tot het keuken-team van Gauchos en sjouwt au bain-marie bakken en schaaltjes van berghok naar hun vaste plek.
Ze heeft afgelopen maanden niet gewerkt, maar vond het heerlijk om die tijd elke dag de hele dag met z’n drieën door te brengen. En ik zie mijn kleine Victor opgroeien en ontwikkelen, dat is heel speciaal.
Wat ben je gaan waarderen en is positief aan deze crisis?
Meer rust. Gaat het nu niet, nou dan gaan we volgende week naar het milieupark.
Een vrije dag hebben was bij ons altijd een gehaast. Er moest van alles en het moest vooral leuk zijn. Alles moet meer en leuk en druk in deze maatschappij en ik denk dat dat nu voor iedereen wel een reset is geweest.
Wat heeft het nog meer gebracht?
Meer waardering voor kleine dingen. De hele dag in de tuin lekker in de zon zitten. Back to basic, de band met elkaar.
Hoewel ik het ook fijn vind om weer te gaan werken vond ik het ook een leuke tijd en dat had ook een maandje langer kunnen duren. Ik word niet gek of zo.
‘Hoop’ is dan ook niet aan de orde, omdat ik het op persoonlijk vlak niet negatief heb ervaren. Het is niet weg, het negatieve deel mag je niet tekort doen door te zeggen dat hoop alleen in het begin relevant was, want mensen hebben wel nog verdriet en wellicht dierbaren die overleden zijn, maar gelukkig is dat bij mij niet al te dichtbij gekomen.
Ik heb zelf wel Covid-19 gehad verwachten ze want dit was dusdanig heftig.. drukende pijn op de borst, moeilijk ademhalen en ik merk daar nu nog steeds van alles van.
De eerste week van Maart werd ik ziek, waarschijnlijk omdat ik op de TEFAF ben geweest.
Ja dat vond ik heel eng. Eerst dacht ik nog ah, een griepje, gewoon thuisblijven, maar week twee was heel eng. Ik was echt bang dat die beelden op tv ook voor mij werkelijkheid zouden worden, maar de arts zei, probeer het zoveel mogelijk thuis te redden, want in het ziekenhuis wil je echt niet zijn nu.
En dan heb je een kleine rondlopen en je partner moet alles opvangen. We sliepen apart en er waren dagen dat ik mijn bed niet uit kwam. Gelukkig had kleine Victor maar twee dagen koorts.
Nee, het is echt niet iets dat alleen oudere mensen treft. Ik ben gezond, sport veel, jong en ik was er helemaal uit.
Ik vind alle maatregelen ook goed en we moeten ze ook opvolgen. Ik maak me wel een beetje zorgen nu de horeca weer open gaat, dat er weer een piek komt. Het is van belang om die laag te houden om het zorgpersoneel te ontlasten. Als je die verhalen leest, dat vind ik wel heel ingrijpend. Hoe schakel je af van zo’n dag, moet je dan doen alsof alles normaal is? Lijkt me heel moeilijk.
Deze mensen mogen ook goed verwend worden hoor. Maar hoe.. geen idee, gelukkig is dat niet aan mij.
CORONAPROJECT over HOOP en zo🍀
Zoveel mensen, zoveel manier om met deze corona-crisis om te gaan. In dit project neem ik tijdens het halen van mijn dagelijks frisse neus slechts mijn telefoon mee op pad en verzamel verhalen over hoop, betekenis, contact maken en plezier hebben in deze tijd.
Wat heb je over jezelf ontdekt, zijn er dingen die je meer bent gaan waarderen en wat is er veranderd dat je best graag zou willen meenemen als dit allemaal voorbij is? Neem hier een kijkje, er komen regelmatig verhalen bij.
Share this Post
