Zand tussen mijn tenen, wind door mijn haren.
Vandaag precies twee jaar geleden maak ik een heerlijke wandeling langs het Zuiderstrand als ik in de verte iets wat op een sculptuur lijkt zie staan.
Ik knijp mijn ogen tot spleetjes om beter tegen de zon in te kunnen kijken en warempel, het is een strandbeest! Wat een geluk!
Een stukje verderop staat een groep mensen en daar moet ik natuurlijk heen want mijn nieuwsgierigheid is gewekt. En als ik dichterbij kom zie ik dat Theo Jansen, de vader van de strandbeesten, de vleugels van zijn kleintjes aan het uitpakken is.
Een paar heb ik er al gemist, maar dan loopt hij naar een beauty die hij Animaris Turgentia heeft genoemd.
Anima komt van Animal legt hij me uit en Maris komt van zee. Turgentia betekende ook iets maar dat is hij even kwijt.
Hij trekt haar richting zee en in de branding laat hij los. ‘Aan de kant!’ Roept hij en loopt gebarend voor zijn creatie rond. ‘Jullie blokkeren de wind’.
En als we allemaal aan de kant gaan en de wind ruim baan geven loopt Turgentia statig van ons weg. Zand tussen haar tenen, wind door haar haren, richting de duinen. Fascinerend…
Navigeer met de pijltjes
Share this Post
