Kiri en Maura @Maastricht uit Almere | Oktober coronaweek 31
Het is druk in de stad. Mensen pikken nog gauw een terrasje voordat vanavond om 22 uur de horeca haar deuren weer moet sluiten.
Al rondstruinend zie ik twee leuke meiden lopen. Kiri en Maura zijn zussen en hebben zojuist nog gezellig samen geluncht en vanavond gaan ze nog lekker uiteten.
We hadden ons uitje Maastricht al gepland, want Kiri heeft vakantie en ik heb alleen online les, zegt Maura.
We hebben geluk dat de horeca vandaag nog open is, maar morgen moeten we iets anders verzinnen om te doen, vult Kiri aan. Dan gaan we van Appie to go profiteren denk ik, lacht Maura. We moeten toch lunchen ergens, want we zitten in een hotel en we hebben er geen eten bij, dus dat moeten we zelf even regelen, maar de supermarkten zijn open dus dat komt wel goed.
We zitten nu in een tweede golf, zeg ik. Kun je je nog herinneren wat je leuk vond om te doen in de eerste?
Ja, zegt Maura, we zijn met het gezin een week naar een vakantiehuisje gegaan. Kiri mocht niet naar school, mijn moeder gaf online college en ik kreeg online les, dus we hebben een weekje ‘vakantie’ gehad. We zijn ook meteen met z’n allen in quarantaine gegaan, want we wisten niet hoe het zou gaan lopen met het virus. Nu is het wel anders, we moeten dingen weer gaan oppakken. Wel jammer natuurlijk, een tweede golf, maar we kunnen helaas niet weer met z’n allen een huisje huren, zegt ze,
Ik vond het op zich wel fijn om thuis te zijn, zegt Kiri. ik heb vooral veel over mezelf geleerd. Je zit veel thuis, dus dan denk je ook meer na. Over wat ik later wil doen bijvoorbeeld, zegt ze. Ik ben erachter dat ik goed zelfstandig kan werken en dat ik ook prima dingen in mijn eentje kan doen.
En ik heb meer aan kunst gedaan. We hadden een opdracht van school om een art journal bij te houden over deze coronaperiode.
Heeft het je geholpen?
Ik heb niet echt het idee dat het beter was door het boekje, maar het was leuk om te doen en het is leuk voor later, zegt ze.
Wat is er nu anders?
Ik kan geen leuke dingen meer doen en ik zit niet meer thuis want ik moet wel gewoon naar school, zegt Kiri.
En wat ga je missen?
Toch wel de ontspanning en dat terrasje in het weekend. Want nu moet ik ergens heen waar ik niet graag heen ga en daarnaast mag ik maar met vier mensen afspreken hoewel we op school wel met heel veel mensen samen mogen zijn. Dat is verwarrend.
Ik mis vooral het afspreken met vrienden. De laatste tijd heb ik sowieso niet echt een feestje, want dat is niet verantwoord, maar we gingen wel eens naar een terrasje. Dat kan nu niet. Dat is wel jammer. Ik denk dat we iets meer thuis, met vier personen, gezellig wat gaan drinken.
Zou je iets uit die eerste lockdown willen meenemen in deze tweede lockdown?
Het was niet heel leuk, zegt Maura, maar ik vond het fijn om weer met mijn familie samen te zijn. Als je vanuit je thuissituatie op jezelf gaat wonen begin je een heel nieuw leven en door die lockdown ga je weer een stapje terug naar je oude gezin. Ik heb toen heel erg gewaardeerd dat we zo’n goede band hebben met elkaar, zegt ze. En dat is iets belangrijks dat ik daaruit meeneem.
Ik heb super veel tijd in mijn studie gestoken, zegt ze. Voor de rest heb ik niet heel veel interessants gedaan maar juist heel erg de tijd genomen om te kijken wat me nou echt interesseert en wat ik leuk vind, want ik heb een studie die ik helemaal zelf kan samenstellen en ik ga er een minor aardwetenschappen bij doen. Daar twijfelde ik eerst over, maar nu ga ik het gewoon doen.
Tijdens de lockdown was ik veel thuis, maar toen het wat losser werd had ik het idee om die vrijheid ook optimaal te besteden, dus ik heb me ingeschreven bij een schaatsvereniging en voor dansles. Dat gaat even niet door, maar ik heb wel bedacht dat ik meer initiatief moet nemen, want vroeger sportte ik heel veel en dat was verwaterd. Maar alles wat ik nu nog kan doen aan sport ga ik weer oppakken. Ik ben dinsdag nog gaan schaatsten, zegt ze, dus dat heb ik nog even meegepakt.
Ik was eerste jaars student en dan wil je graag feesten en leuke dingen doen en vooral nieuwe mensen ontmoeten, maar dat kon toen ineens niet meer, dat is wel heel jammer. Het hoort bij het studentenleven dat je naast een vast vriendinnengroepje ook andere mensen leert kennen. Dat is helemaal weg en dat is wel balen, zegt Maura. Maar we hebben met dat groepje vriendinnen afgesproken dat we elkaar vaker gaan zien, want we wonen allemaal alleen en we merken allemaal dat we in onze eigen bubbel terechtkomen en dan zit je continu in je eigen hoofd. Dat is vervelend, want als je met niemand kunt praten als je ergens mee zit, wordt het tien keer groter dan het eigenlijk is.
We hebben nu afgesproken dat we elke twee weken op zondag samenkomen om een beetje te kletsen. En we hebben ook afgesproken dat we die kring klein houden, want als je dat niet doet, werkt het niet. Zo hebben we toch nog de mogelijkheid om contact te houden want elk contact dat je nog kunt hebben wil je als het ware ook koesteren, zegt ze. Dat is voor mij, voor de komende periode, wel echt belangrijk.
Wat geeft je hoop?
Ik vind het heel lastig dat ik niet weet wanneer dit ophoudt en óf dit ooit ophoudt, zegt Maura. Maar ik vind het mooi dat, ondanks dat er gezegd wordt dat mensen niet opletten, ze zich toch aanpassen aan wat de regering zegt, en dat de regels niet zomaar volledig genegeerd worden. Ik vind dat toch wel hoopgevend.
Realistisch gezien, zegt Kiri, denk ik dat het nog lang gaat duren. Maar ik hoop natuurlijk dat het snel voorbij is want ik ga studeren en ik wil natuurlijk wel leuk beginnen. Voor mij zou het ook wel iets strenger mogen zodat het iets eerder klaar is. Dan zijn we ook sneller weer iets meer vrij.
Maar ik denk wel dat de overheid die stappen neemt.
En het is hoopgevend dat corona voor de meeste mensen geen heel ernstige gevolgen heeft. Het is niet voor iedereen een dodelijk en gevaarlijk virus en dat is fijn om te weten.
Share this Post
CORONAPROJECT over HOOP en zo🍀
Zoveel mensen, zoveel manieren om met deze coronacrisis om te gaan. In dit project verzamel ik tijdens het halen van mijn dagelijks frisse neus verhalen over hoop, betekenis, contact maken en plezier hebben in deze tijd. Maar ook zijn er verhalen over verdriet en vaak een onvermijdelijk verlies.
Over mensen die het roer hebben moeten omgooien en over ongelooflijke veerkracht die soms ook eindig is.
Maar misschien zijn er ook dingen die je meer bent gaan waarderen en is er iets veranderd dat je best graag zou willen meenemen als dit allemaal voorbij is? Vanaf juni ben ik ook benieuwd hoe je denkt over alle maatregelen en of je het nog een beetje volhoudt allemaal.
En dan is het oktober met een tweede gedeeltelijke lockdown. En dat is weer een heel ander verhaal.
Neem hier een kijkje, er komen regelmatig verhalen bij. En leuk nieuws: er komt een boek, want we hebben met z'n allen toch een mooi tijdsdocument gemaakt. Ouderwets, zo'n boek? Nee hoor, want over een paar jaar kunnen we onze digitale bestanden niet meer inlezen. En dat zou jammer zijn.
Mocht je nu iemand kennen die door corona in een heel bijzondere situatie zit en die mee wilt doen met het project, laat het me even weten, of stuur degene de link even door. Grijp je kans! Je bent van harte welkom. Dank je wel!