Florence @ Maastricht | Januari Coronaweek 46

Op de markt, onderaan het stadhuis zit achter haar fiets verstopt een mooie jonge vrouw in oranje jas. Het is een jas die de afgelopen maanden de stad oranje kleurt zodat we coronaproof take away kunnen dineren aan onze eigen keukentafel. En sinds de avondklok zijn de thuisbezorgers een van de weinigen die na negenen nog over straat mogen.

En het is heel erg druk, zegt de studente die Florence blijkt te heten. Ik ben dit baantje net na de zomervakantie gestart. De terrasjes waren nog open en ik heb erg goed de omslag in de tweede lockdown gezien waarin de horeca moest sluiten en het voor ons ineens veel drukker is geworden.
Maar dat hele bezorgen voelt raar want ik moet heel erg op de regels letten. Als ik een restaurant binnenga moet ik een mondkapje dragen, afstand houden, alles ontsmetten, maar om me heen doen mensen eigenlijk niet zoveel met die regels, zegt ze voorzichtig.

Ik houd heel veel van buiten lopen en wandelen, dus voor mij heeft die lockdown niet zo heel veel nadelen gehad. Ik ging ook nooit naar een restaurant want ik houd van lekker koken thuis, maar met school merk ik het wel. De laatste lockdown is heftig. Ik doe volwassenenonderwijs en daar is besloten om ook voor de eindexamenklassen de deuren te sluiten, waardoor we de hele tijd online les hebben gehad. Deze week hadden we voor het eerst weer les op school en in een klas van slechts tien studenten waren meteen twee besmettingen, dus het is wel heftig en je voelt dat het heel dichtbij komt.

Is het anders dan de eerste lockdown?
Ja, zegt ze. Er zijn steeds meer mensen ziek en de persoon die nu corona heeft, heeft een vader met kanker, dus dat is heel erg spannend.
En ik ben bang, zegt ze. Vorige week ben ik in contact geweest met iemand die dacht dat hij corona had maar gelukkig was hij negatief getest. Toen realiseerde ik me heel erg hoe ernstig de situatie is.
Ik vind het ook heftiger dan in maart omdat je nu merkt dat mensen niet meer mee willen doen met de maatregelen. Vandaag ook, die protesten. Het gaat helemaal nergens meer over. En zeker niet over corona. Het lijkt wel alsof mensen het willen vergeten. Ik weet het niet, zegt ze gelaten. Maar corona wordt helemaal niet meer serieus genomen.
Ik ben sowieso van mening dat je niet tegen het virus kunt strijden omdat het een biologisch proces is, maar we kunnen er wel samen iets tegen doen en dat gebeurt niet.

Ik ben half Hongaars, en in Hongarije zijn de maatregelen veel strenger. Je ziet ook echt het verschil in hoe Nederlanders op die regels reageren en hoe de Hongaren dat doen.
Als je daar om acht uur thuis moet zijn, dan ben je om acht uur thuis. Dan ga je maar voor die tijd naar vrienden toe. Maar hier komen protesten en wordt alles in brand gestoken. Ik krijg een hoop berichtjes dat ze dit stadhuis in brand willen steken.

Hoe kom je aan die berichtjes? vraag ik.
Ik krijg ze steeds doorgestuurd, zegt ze. Het gaat via via en jongeren sturen het allemaal door aan elkaar en ik lees dat ze brandstof en benzine en alles mee gaan nemen. Daarnaast willen ze de Bijenkorf overvallen en willen ze alles stelen. Die etalages worden nu uit voorzorg ook leeggehaald heb ik net gezien. Florence klinkt ontdaan.
Het is echt heel erg en ik moet vanavond tot acht uur werken. En dit vindt waarschijnlijk plaats tussen zes en zeven uur. Nou ja, ik weet niet wat gaat gebeuren.
Ik ben sowieso erg bang voor dit soort dingen. Ik let er altijd al op, want ze wilden ook Thuisbezorgd gaan invallen omdat wij ons niet aan de avondklok hoeven te houden en dat vinden die relschoppers oneerlijk. Dan willen ze al onze fietsen stelen, dus ja.. ik heb mijn huissleutel maar op zak gedaan, zodat ik naar huis kan lopen als ik niet terug kan naar onze plek. Dus, nou ja, ik weet het niet. Het is heel heftig, zegt ze gelaten.

Krijgen jullie dan geen appjes als er iets dreigt, zodat je op tijd weg kunt?
Jawel, zegt ze, dat wel. Ik heb ook net met de politie gepraat en ze hebben wel alles onder controle, zeggen ze. Maar ik weet niet wat er gaat gebeuren, zegt Florence met vlakke stem.

En al het nieuws dat je nu krijgt, zit er geen fake news tussen denk je? Kun je dat onderscheiden?
Het probleem is, dat deze mensen in deze maatschappij geen grapjes meer maken. Het is echt zo heftig allemaal. Ze strijden nu onderling ook over wie het grootste gevaar vormt voor een stad. De mensheid is al heel erg veranderd en ik denk niet dat er nog fake news tussen zit.

Denk je dat deze coronatijd iets in de maatschappij teweeg gaat brengen of al heeft gebracht?
Ja, tuurlijk. Ja.. ik dacht in eerste instantie dat het beter zou worden voor het milieu en dat mensen meer naar buiten zouden gaan, maar het is heel erg de andere kant opgeslagen. Mensen voelen zich steeds meer gesterkt om de slechte dingen die ze willen doen ook echt uit te voeren.
Hoeveel mensen er met het vliegtuig overal heen reizen terwijl het niet mag. Het wordt alleen maar meer en meer. Het proces is onomkeerbaar, zegt ze.

Dat is best een heel somber vooruitzicht, zeg ik.
Ja, maar ik denk heel erg biologisch na. Er zijn gewoon te veel mensen op de wereld. Er móet een probleem komen want zo kunnen we niet verder gaan.

Hoe heb jij je tijd doorgebracht en wat vond jij leuk om te doen?
Ik woon samen en wij houden heel erg van buiten zijn en fietsen. We zoeken de rust juist op. Ik zit ook graag gewoon thuis te tekenen. Heel individualistisch eigenlijk. Iets dat weinig mensen zich kunnen voorstellen, lacht ze. Veel mensen willen toch tv kijken en contact hebben met elkaar maar denken nooit zelf na. Ik mis dat contact niet zo erg. Ik houd echt van mijn eigen dingetjes doen en daarin verdwalen.

Is er iets positiefs aan corona?
Het milieu verbetert, dat vind ik heel goed en je gaat de tijd die je met anderen doorbrengt meer waarderen. Nu de winkels dicht zijn lopen mensen niet meer massaal de Mac Donalds binnen en met een Zaratasje rond. Die winkels zijn zo slecht voor het milieu en de mensheid, dat het positief is dat die winkels dicht zijn. En veel mensen zijn meer gaan wandelen en dat is ook goed.

Heb je iets over jezelf ontdekt in deze tijd?
Uhm… nou, eigenlijk is er voor mij niet zoveel veranderd. Ik hield altijd al van naar buiten gaan en mijn eigen gang gaan.

Wat geeft jou hoop?
Het wordt wel erg negatief, zegt ze met een lach, maar als ik naar het sociale leven kijk denk ik niet echt dat er hoop is. Florence kijkt me met een verontschuldigende blik aan.
Ik ben trouwens wel vegetarisch geworden in dit tijdperk! Dus eigenlijk ben ik wel meer gaan beseffen dat het niet uitmaakt wat anderen denken. Het zal in het geheel niet veel uitmaken dat ik vegetariër word, maar voor mezelf weet ik dat het beter is voor de wereld en ik kan zelf beslissen dat ik het niet fijn vind om deel uit te maken van iets negatiefs in de wereld.
Ik weet niet of het met corona te maken heeft maar ik ben in deze tijd wel meer gaan nadenken over het milieu en gaan zien dat het beter is dat niet zoveel mensen in de auto stappen en overal heen rijden. Ik heb geen hoop in de mensheid qua wereld, maar gewoon wel in mezelf.

En dan komt er een bestelling binnen en moet deze prachtmeid weer op pad zodat wij met z’n allen veilig achter de laptop met een bord op schoot kunnen volgen wat er loos is in Mestreech.

En het loopt goed af; aan het begin van de avond kijken bijna 30.000 kijkers live mee met ‘Wat is loos in Mestreech’ en zien een paar honderd man zingend door de stad lopen. Er is geen ruit gesneuveld en geen klap verkocht.