Aantal voedselpakketten in Meerssen verdubbeld in coronatijd

Wil en Nellie @ Meerssen | CORONAPROJECT over HOOP en zo🍀

Het is een komen en gaan bij Ruggesteun. Als de deur eenmaal geopend is gaat Nellie aan het werk. Twee uur lang tilt zij mandjes en beent ze samen met haar man Wil naar de diepvrieskist om mensen van hun wekelijks voedselpakket te voorzien. Dit keer zijn er harde broodjes uit de vriezer. En snacks.
Je hoeft straks niet meer naar de sportschool, grap ik. Nellie lacht hartelijk. Het valt me op hoe positief iedereen is en hoe vriendelijk, gezellig en ontspannen de sfeer. Altijd blijven lachen, zeggen hongerige monden.

Het platje staat vol rekken ingezamelde winterjassen. Spelletjes liggen op een schap, cadeaucheques en giftcertificaten hangen aan de muur.
Er komt zich iemand inschrijven. Hij krijgt een briefje mee zodat hij zich kan melden bij Trajekt. Daar wordt zijn situatie bekeken en wordt bepaald of hij recht heeft op de hulp van voedselbank Limburg, of op een steuntje in de rug.

Het is leuk om mensen in deze tijd te ondersteunen, zegt Nellie. Maar het allermooiste vind ik dat mensen aangeven dat ze na dit steuntje in de rug op eigen kracht verder kunnen en dat je ze kunt motiveren om zelf de draad weer op te pakken. Dat maakt mij heel erg blij en het geeft me hoop, zegt ze. Ik kom straks moe van alle indrukken weer thuis, maar ik krijg een heel voldaan gevoel als ik mensen iets heb kunnen meegeven in de vorm van voedsel en het eventjes blij maken in deze tijd. Je kunt ze geen knuffel of een schouderklopje geven, maar gewoon even luisteren, dat is waar we het hier allemaal voor doen. Ja, zegt ze enthousiast. Dat doet echt goed.

De tafel staat nu in de deuropening, zegt Wil, want mensen mogen niet binnenkomen. Voor corona stond die tafel middenin de kamer. Mensen eromheen. Dan dronken we koffie met een koekje, vertelden we verhaaltjes, gekken en lachen. Mensen konden hun verhaal kwijt.
Hoe doe je dat nu?
Niet, zegt Wil. Dat mag niet. En dat is een gemis. Nu komen ze voor de pakketten en daarna moeten ze meteen weg want ze mogen niet samenscholen. En we mogen ook geen koffie maken want dan blijven mensen gezellig hangen. En dat missen we, want dat is een essentieel onderdeel van de steun. Elkaar helpen, voedsel ruilen, tips geven. Heel sociaal allemaal.

Belemmeren de maatregelen jullie om je werk te doen?
Nee, zegt Wil. Wij geven graag, om een ander gelukkiger te maken. Het zit hem dan in het steuntje in de rug; hier heb je X, doe er iets mee.
We geven mensen tips over instanties waar ze heen kunnen gaan om hun kinderen te laten sporten. Het bestaat allemaal, maar het is niet bekend. Dus we brengen ze in contact en dan wordt het geregeld. Maar ze moeten het zelf doen.

Hoe komen jullie aan de inhoud van de pakketten?
Wij krijgen geld gesponsord en daarvan kopen we zelf de inhoud. Wij zijn in principe autonoom en bepalen zelf wat er in zo’n pakket komt. We hebben subsidie van de gemeente, maar dat is niet geweldig veel voor zo’n 35 tot 40 pakketten in een week. 

Is het meer geworden in coronatijd?
Ja, veel meer, zegt Wil. Vroeger zaten we op 15 à 20 pakketten. Nu hebben we het dubbele. En elke week komen er mensen bij. Ze horen van anderen dat ze bij ons terecht kunnen. Dan worden ze in contact gebracht met de voorzitter Désirée en dan worden ze naar Stichting Trajekt verwezen waar ze gescreend worden om te kijken of ze in aanmerking komen voor een pakket van voedselbank Zuid Limburg.  Komen ze daar niet voor in aanmerking, dan kunnen ze tot een bepaald inkomen bij ons terecht. Ze mogen hier maximaal 3 jaar aanspraak op maken.

Voedselbank Zuid Limburg is de grote voedselbank met 500 klanten per week en die zijn afhankelijk van wat de fabrikanten en supermarkten hen aanleveren. Zo komt het dat voedselbanken met een tekort kunnen zitten. Wij zijn daarvan niet afhankelijk. Het enige dat we krijgen is overgebleven brood van de bakker en de rest kopen we. Mensen krijgen het allemaal vers.

Nadeel is dat we moeten zorgen dat we geld binnenkrijgen maar de pakketten zijn in ieder geval nooit te klein.
Guido heeft wel eens voedselpakketten in Maastricht gehaald voor inwoners van Meerssen die geen vervoer hadden. En daar zit soms echt heel weinig in omdat het aanbod die week heel weinig is. En de voedselbank heeft twee keer per jaar vakantie en dan is zijn ze dicht, zegt Guido die even binnenwipt. Dan krijgen mensen niks. Wij zijn elke week open en dan maken wij die twee weken toch een pakket voor die mensen, zegt Wil gemoedelijk. Ze moeten toch eten.

We hebben appels, de ene week aardappelen, soms groente, ze krijgen vlees of een blok kaas. Gisteren hebben we een hele diepvrieskist snacks bij de Mora opgehaald.

Het is fantastisch wat hier in zit, zeg ik, maar als je hier een week van moet leven, dat is niet veel.
Nee, dat red je niet, maar het is een steuntje, zegt Wil. Dat is het idee erachter. Zelf moeten ze ook iets doen. En zo’n mand is voor twee a drie personen, maar we hebben ook een gezin van elf personen. Die krijgen soms twee pakketten en we geven ze mee wat er over blijft.

Ondertussen komen mensen gezellig in de deuropening vrolijk goedemiddag zeggen. Een rugzak wordt op tafel gezet en de inhoud van het mandje gaat stuk voor stuk waarderend bekeken de tas in. Nellie geeft ze nog een paar appels en klapt het mandje weer in voor de volgende week.

Hallo hallo! klinkt het vrolijk in de deur. Nellie grijpt een mandje. Wil je ook snacks? vraagt ze. Snacks? Jaaa, snacks! Die wil ik wel. Heb je ook melk, vraagt degene die vol plezier zijn hoofd om de deur steekt. Tuurlijk heeft ze dat. En ook koffie, of rijst.

Is er iets positief aan corona?
Positief? vraag Wil. Nee, zegt hij resoluut. Ik heb er geen moeite mee, ik houd me gewoon aan de regels, klaar.
Op tv vragen mensen wat ze nu met de Kerst moeten. Nou gewoon, rustig blijven, lacht hij. Je kunt er toch niks aan doen. Maar ze moeten niet te snel weer gaan versoepelen, dan gaat het weer  fout, want mensen houden zich niet aan de regels. 

Maakt u zich zorgen?
Jazeker, zegt hij, wij zitten in de risicogroep. We zijn boven de 70, maar we gaan gewoon door.

Wat trekt u door deze periode?
Een goed vaccin. En gewoon nuchter denken. Maar met corona hebben we geen problemen, he Nellie?
Nee, lacht ze, vanaf het begin af aan wandelen we iedere dag. Ik lees graag, ik ben hier bezig, zegt ze.

Wat vind je leuk om te doen in deze tijd?
Wandelen, zegt Wil. Puzzelen doen we niet aan, lacht hij. En er is ook geen verschil tussen de eerste en de tweede lockdown, hè Nellie?
Maar hier werd meteen bij de eerste lockdown meer aanspraak gemaakt op de pakketten. Mensen die nooit hadden verwacht dat ze zo in de problemen konden komen verloren hun baan en moesten hun huis verkopen. We helpen ze waar we kunnen maar ik verwacht dat het nog meer gaat worden. Afgelopen week zijn er weer twee gezinnen bij gekomen. En het is in al die jaren nooit zo druk geweest. Je had je vaste bestand van 15 à 20 pakketten, maar we zitten het laatste half jaar echt al aan de 40.

Hoe komen ze er dan zelf weer uit? 
Ze zitten in de schuldsanering en dat helpt.
Nu gaan er bedrijven omvallen. Hoe krijg je mensen die nu in de ellende zitten weer op de been als er zo weinig banen zijn? vraag ik bezorgd.
Moeilijk, zegt Wil. Heel moeilijk. Volgens Trajekt komen de meeste mensen niet bij ons weg, ze zitten onder het minimum en moeten geholpen worden.

Dus als dit niet snel voorbij is?
Dan komen zelfs wij als Ruggesteun in de problemen, zegt hij. Want dan hebben we niet genoeg geld over om iedere week al die pakketten te verzorgen. Vooral nu het aantal groeit. Elke euro maakt ons blij.

Waar komen de donaties dan vandaan?
Van mensen. Mensen activeren vouchers en doen die hier in de brievenbus om uit te delen. Nu zijn er weer broodbonnen voor 7,50 om in te leveren bij de bakker.
We hebben nu een leegstaande etalage met houten kerstmannetjes, vogelhuisjes opgezetten vogels ingericht, en die zijn te koop. Met die opbrengst kopen wij weer voedsel.
De AH in Bunde levert ook regelmatig voeding die tegen de datum aanloopt. En de pastoor draagt de Ruggesteun op handen. Een geweldige man. Echt waar. Bijna ieder zondag komt Ruggesteun naar voren in de dienst.
En zo moeten we het geld bij elkaar schrapen. En als we hoog zitten kunnen we altijd een beroep doen op de bevolking van Meerssen. Die staat altijd klaar om in te springen.

Hier, zegt hij wijzend naar een certificaat aan de muur. Dit is een gift van het Meerssens Mannenkoor. Die hebben een concert gegeven in de basiliek en de opbrengst ging naar ons.
En dit was Ludy. Ze is plotseling overleden. Samen met haar en haar man zijn we 16 jaar geleden met Ruggesteun begonnen. Dàt was een vrouw, als zij ergens op uitnodiging over Ruggesteun sprak, kwam ze met een hoop geld naar buiten, zegt Wil waarderend.

Sinds een paar maanden staan we op de markt met kleding, zegt Guido die bij ons komt zitten. Het aanbod is groter dan de vraag. Vroeger, en soms nog, gaat dat naar een opkoper die daar iets voor betaalt, maar ik denk dat daar meer uit te halen moet zijn. We zijn hier een winkeltje begonnen en op de markt hebben we kinderkleding, want je kunt moeilijk met het kostuum van opa of een overleden persoon op de markt gaan staan.

En elk jaar hebben we een kerstpakkettenactie. Mensen kopen bij Jumbo koffie en suiker en pakken dat mooi in of ze brengen hun eigen kerstpakketten. En dan kwam iedereen binnen, we hadden koffie en kerstbrood en dat was gezellig, zegt Wil stralend. Maar dat mag ook niet meer. Dus nu gaan we 12 december drie marktkramen buiten zetten waar mensen hun pakketten kwijt kunnen. Met wat we binnen krijgen moeten we dan toch drie of vier maanden vooruit, zegt Wil.

En dan gingen overal adresstickers op, herinnert Nellie zich, en we maakten lijsten en bepaalden de routes die we moesten rijden om soms met drie busjes op één avond 130 adressen langs te gaan. En dan kwam Wil heel geëmotioneerd thuis, omdat mensen zo blij waren, zegt ze. Mensen stonden te wachten hoor.

Is er toch nog iets positiefs?
Even denken, zegt Nellie. Ik vind de mensen vriendelijker, ook op afstand. Er is meer aandacht voor mekaar.
Vooral hier, zegt Wil. Ze hebben allemaal contact onderling en ze zijn echt ontzettend dankbaar.

Hebben jullie iets over jezelf ontdekt in deze tijd?
Ja, zegt Nellie. Dat we het heel erg goed hebben. En als ik eens kromme zin heb denk ik, waar maak ik me druk om. Wat ben ik gezegend dat ik niet in deze situatie beland ben. Ben ik me veel bewuster van, zegt ze.
En ik kijk meer om me heen. Vooral in de herfst. Ik geniet van de natuur en het buitenzijn. Ik zie veel meer dingen; kleuren, wolken, de luchten.
Geef ons een bos en we zijn blij, vult Wil aan.

Hoe komt het dat je dat nu pas ziet
Nou, winkelen zit er niet in, zegt Nellie. Winkels probeer ik ook zo veel mogelijk te ontwijken en dan ga ik naar buiten en geniet van de bladeren op de grond. En dat is echt iets om mee te nemen als corona straks voorbij is, zegt ze met vriendelijk lachende ogen.

Doneren kun je via de website van Ruggesteun

En wil je meedoen aan de kerstactie, kijk dan even in de Geulbode of bij Meer Vandaag. Zij hebben een mooie reportage over wat je kunt doen voor aankomende zaterdag. We zijn allemaal van harte welkom!