Als je maar mensen om je heen hebt, dan red je het wel in coronatijd

Edmee en Bianca @ Maastricht | Juli Corona week 19

In de Koestraat zitten mensen gezellig twee aan twee te borrelen. Tussen tafeltjes staan krukjes met daarop een plexiglazen schermpje. Zo kun je toch gezellig en veilig dicht op je borrel-buuf zitten. En zo dachten Edmee en Bianca er ook over.

Ja, ik zeg net tegen Bianca dat ik voorheen echt van alles liep te plannen maar door corona was ik meer thuis, zegt Edmee. Ik heb iets meer rust in mijn hoofd gekregen en ook meer ruimte voor spontaniteit, zegt ze als ik vraag naar de impact van de lockdown krap twee maanden geleden.
Toen het wat versoepelde hebben we gewoon relaxed bij mij thuis een hapje gegeten. Het voelde echt reláxter dan voorheen, zegt ze, én ik sta er iets meer bij stil dat iedereen gezond is.

Ik waardeer het eenvoudige, de kleine dingen zoals met familie een kop koffie drinken veel meer en dat wil ik er graag in houden, zegt Bianca.
Je wordt je ervan bewust dat niet alles zo vanzelfsprekend is, zegt Edmee.
En dat het van het ene op het andere moment kan veranderen, zegt Bianca.

De grootste verandering was op mijn werk, zegt ze. Ik geef les in het basisonderwijs en heb de eerste acht weken thuis gewerkt en online les gegeven. En ik heb zelf filmpjes opgenomen en die aan de kinderen gestuurd. Dat vond ik echt heel bijzonder. Ineens konden dingen waarvan we eerder nog dachten, dat doe je niet. Binnen een week kon ineens heel veel. Het kan wel, als je maar wilt.

Dat herken ik wel, zegt Edmee. Ik werk bij een uitzendbureau en we hebben mensen altijd face to face gesproken en er ook altijd voor gepleit dat we dat willen. En nu heeft het bedrijf alles zo ingericht dat we ook echt thuis online kunnen werken.
Je wint nu tijd omdat je voor een vergadering niet meer ergens heen hoeft te rijden. En het schept ruimte voor een toekomst waarin flexibel werken ook iets meer op gaat komen.

En als je vraagt wat ik echt mis, dan is dat dat ik de kinderen van mijn broer niet eens even lekker kan vastpakken.
Ja zegt Bianca, ik mis ook het fysieke. Ik ben heel erg fysiek ingesteld. Even een knuffel. Dat mis ik nog steeds. Dit hier, op een terrasje zitten miste ik ook, maar echt dat aanraken. Dat heb ik veel meer gemist.
Ja, zegt Edmee, op een verjaardag zeg je op afstand proficiat. Dan mis je echt iets. En dat zijn dingen waar je nooit bij stil hebt gestaan. Het is zo vanzelfsprekend dat je iemand eens even vastpakt. Even een kus op de wang, een hand vastpakken.

Denk je dat deze tijd ook iets positiefs gaat brengen?
Edmee knikt. In de toekomst gaan we meer van dingen genieten, zegt ze. Wij gaan bijvoorbeeld een weekendje weg met vriendinnen. Doen we elk jaar, maar nu zijn we de dagen echt aan het aftellen. Ik kijk er heel erg naar uit en dat heb ik meer dan andere jaren, zegt ze.
Ik ook, zegt bianca, maar als ik alle berichten lees vind ik het toch wel erg spannend.

Het R-getal is deze week weer aan het stijgen, zeg ik. Doet dat wat met je?
Ik lees zoveel, zegt Bianca. En de een zegt dit en de ander dat. Ik weet soms niet meer wat ik moet geloven. Edmee knikt bevestigend.
Maar ik moet maar doen waar ik me goed bij voel. Ik weet het ook niet. En als ik de afgelopen week weer lees over hoe het nu in België gaat… dat is toch dichtbij, zegt ze.
Over België, zegt Edmee. Wij hadden aansluitend aan de vakantie een paar daagjes Belgische kust geboekt, maar ik denk dat we ons allemaal afvragen of we dat nog wel moeten doen. Misschien moeten we gewoon hier blijven en hier uitstapjes maken.

Je moet nu echt nadenken over dingen die normaal zo vanzelfsprekend zijn, zegt Bianca. Ik heb nu bijvoorbeeld vakantie maar ik heb er geen plezier meer in om ’s morgens even lekker de stad in te lopen. Ik vind het veel te druk, zegt ze. Niemand houdt zich meer aan de regels.
Dat is echt in de vergetelheid geraakt, zegt Edmee.

En nu zijn ze aan het overwegen om het dragen van mondkapjes te verplichten, zeg ik. Denk je dat dat iets verandert?
Ik denk dat dat voorlopig bij ons nog niet gaat gebeuren, zegt Edmee.
Nee, zegt Bianca, de meeste jeugd gaat sowieso geen mondkapje dragen. En ik merk dat ik nu ook iets losser ben geworden en sneller iemand vastpak. Maar door zo’n winkelstraat lopen… nee.
In het begin gingen we heel veel wandelen, zegt Edmee. En dan ook netjes die anderhalve meter aanhoudend, maar nu doen we dat ook niet meer. We zitten nu ook naast elkaar.
En dat mag, dus het is wat tegenstrijdig.
Ik denk dat het hier in Nederland nog even duurt voordat er iets verandert, zegt Bianca. Misschien heel cru, maar we gaan pas weer opletten als het straks weer erger wordt. Ik ben wel bang dat als iedereen weer terugkomt van vakantie het virus zich weer gaat verspreiden.
Ik denk dat ze de grenzen nooit hadden moeten opengooien, zegt Edmee. Maar we zullen het zien.

Wat gaf jullie hoop? In die lockdowntijd of nu nog steeds misschien?
Dat je het echt samen met familie, vrienden en collega’s doet. En dat we elkaar weer thuis op kunnen zoeken. We hebben ook echt wel een leuke tijd gehad, zegt Edmee. Voorheen kwamen we met vriendinnen nooit bij iemand thuis maar gingen we op stap. Toen het wat versoepelde kwamen we een avond bij mij. Iedereen netjes uit elkaar en we hebben een erg hele leuke avond gehad. Voor mij was dat ook echt iets om naar uit te kijken.
En we hebben de laatste weken ook veel diepgaandere gesprekken gevoerd, zegt ze. Want laatst hadden we met vriendinnen een hele leuke pasta-avond en iedereen deelde van alles. Dat was een hele fijne avond. Voor corona was dat toch iets oppervlakkiger, zegt ze.
Als je maar mensen om je heen hebt, dan red je het wel, zegt Bianca. Dan kom je er ook wel weer uit.

Dat is eigenlijk heel mooi, zeg ik. Heb je dan ook iets over jezelf geleerd in die tijd?
Nee, voor mij zijn er niet echt grote dingen, zegt Bianca.
Dat ik wel relaxed kán zijn, zegt Edmee lachend. Ik heb een hele drukke baan en ik moet tennissen en sporten en ik wil dit en ik wil dat, en dat hoeft helemaal niet. Ik kan prima ook even relaxen. Ik denk dat ik als leerdoel mezelf wat meer mag verplichten om iets meer rust te nemen, zegt ze met een lach.

En dat heb ik vaker gehoord, denk ik. Ik hoop dat we dat met z’n allen meenemen uit deze bizarre tijd.