Marianne @Meerssen | November coronaweek 35
Een stukje verderop komt een dame met een grote bos bloemen aangelopen. Ze draagt ze als een boa voor haar borst. Daarboven prijkt een hip anticoronahoestkuchscherm met daarachter zichtbaar een paar gezellige pretoogjes.
Ik heb gewoon mezelf verwend, zegt ze met een grote lach. Ik denk; zo, en vandaag ben ik aan de beurt. Ik ga me een amaryllis halen en een mooi boeketje bloemen en een boeketje voor een vriendin.
Hoe komt u deze periode door? wil ik graag weten.
Nou ik werk gewoon bij de brasserie Bie de groeve, zegt ze. Wij leven in een bubbel, want wij hebben eigenlijk heel weinig last van corona. Ik heb afstand, we hebben een winkeltje buiten en op de camping zitten toch een paar gasten.
Maar vooral van buitenaf en vanuit het dorp komen mensen langs gewandeld. Het is super druk. We hebben het goed. Niet zoals het moet, maar we zijn tevreden.
En was er een verschil met de eerste lockdown?
Ja want toen was alles dicht, ook de camping. We hebben wel koffie to go gehad en een ijswinkeltje. Het was voorjaar met heerlijk weer. Maar nu hebben we er een bbq bij. Het is gewoon winter, dus we hebben erwtensoep, tomatensoep, chili.
En wie komen daar dan op af? ben ik benieuwd.
Allemaal mensen van buitenaf, van Meerssen, Maastricht, Amby, Heer, geen toeristen, maar allemaal mensen uit de buurt.
Is er iets voor u veranderd in coronatijd?
Ja, zegt ze voorzichtig. In de eerste golf ben ik mijn vader verloren aan corona. Dus dat was wel heftig.
Van de andere kant hoef ik niemand meer te zoenen die ik niet leuk vind. Dat is het voordeel.
Ik heb er niet veel nadelen van, zegt ze. We zijn met zes vriendenkoppels en we komen af en toe twee aan twee bij elkaar. We gaan niet meer op stap, maar dat deden we al niet. Zondagsmiddags gaan we wandelen en er is altijd wel iets te koop.
Ik vind het leven een stukje rustiger geworden, anders. Ik vind dat wel prettig. Maar ik zou nu niet jong willen zijn, of een puber, en ik zou niet alleen of oud willen zijn en alleen. Voor die categorie vind ik het afschuwelijk, maar voor mezelf.. het leven gaat gewoon door.
En als je op een rij zou zetten wat positiefs is aan corona?
De rust, niet meer iedereen hoeven zoenen, niet de drukte opzoeken, maar rustige plekken. Ik doe geen boodschappen als het druk is, ik kom niet meer in Maastricht want daar is het te druk en áls we gaan, gaan we door de week en dan gaan we wandelen in de binnenstad. Voor mij is dit pure winst. Maar ik denk dat als je alleen bent, het heel zwaar is.
Heeft u iets over uzelf ontdekt?
Genieten van de kleine dingen, zegt ze alsof het vanzelfsprekend is. Nog meer genieten, nog meer wandelen, nog meer leuke dingen doen, nog vaker een broodje of een beker chocomel nemen en wandelen. Wij leven gewoon.
Voor de eigenaar van de camping is het anders, want daar is het restaurant van belang, maar ik vind het winkeltje gewoon gezellig.
Het is misschien voor u niet meer aan de orde maar toch, is er iets wat u hoop geeft?
Ik heb alleen maar hoop, lacht ze. Ik kan niks negatiefs bedenken. Ja.. ik hoop dat het snel voorbij is, maar ik ben misschien wel gelukkiger dan vroeger. Ik heb geen zorgen meer voor mijn ouders, mijn leven gaat gewoon door, ik vind het wel positief. Ik kan er niks anders van maken, lacht ze.
En wil je jezelf nu ook verwennen met een mooi boeketje, dan moet je bij Zonnestraal Edwin zijn! Neem daarna een heerlijk kopje erwtensoep bij camping Bie de groeve tussen Meerssen en Houthem.
CORONAPROJECT over HOOP en zo
Meer over het project lees je hier!
Mocht je nu iemand kennen die door corona in een heel bijzondere situatie zit en die mee wilt doen met het project, laat het me even weten, of stuur degene de link even door. Grijp je kans! Je bent van harte welkom. Dank je wel!
Share this Post
