Er wordt hard geklust in de donkere spelonken van het restaurant

Team gauchos @ Maastricht | Mei corona week 11

Er wordt hard geklust in de donkere spelonken van het restaurant. Het internationale vloer-team zaagt en tapet en legt de zorgvuldig uitgemeten tegels zij aan zij tot een mooi geheel, want nu kan het nog. Maandag gaan ze weer open. En dan moet het klaar zijn.

Het is een soort teambuilding gebleken. Toch? Vraagt Roel die normaal de zaak runt. De rest knikt instemmend. Verder is er voor hem niks veranderd. Geen hobbies, geen werk maar hij heeft zo de voordelen uit de crisis weten te halen door het onderhoud aan te pakken en het personeel gezellig bij elkaar te brengen.

Waheed, die zich helemaal thuisvoelt in zijn koksbroek lacht hartelijk: ik krijg geen tijd meer om te slapen! Nee, ik vind het leuk om dit te doen, want thuis zitten is saai, zegt hij gemoedelijk.
En hoewel hij het als heel leuk heeft ervaren om veel tijd met zijn kinderen door te brengen in de afgelopen periode, hoopt hij toch dat het allemaal snel voorbij is. ‘Zodat we weer met z’n allen samen kunnen gaan werken.’

Giuseppe behelst de Italiaanse tak van het team. Hier is het veel minder erg dan in Italie zegt hij in het Italiaans. Met z’n allen en met gebaren proberen we er kaas van te maken. Maar voor iedereen is het een rustige periode, maken we er op uit.
Waar hij anders de afwas doet staat hij nu te zagen en dat is eigenlijk veel beter werk, zegt hij. Het is meglio dan in de cucina, lachen we met z’n allen.  Ja, zegt en gebaart hij, het is fijn om met je handen te kunnen werken.

Giuseppe heeft een klein beetje gewandeld en in huis gewerkt, poetsen en klussen en dingen repareren zegt hij, maar vooral alles rustigaan gedaan. Hij hoopt dat we weer snel lekker kunnen gaan eten, een glas wijn drinken, buiten een kopje koffie pakken, bekenden weer te ontmoeten en met anderen te praten. Een beetje van dat alles.

Garnik die maandag het restaurant weer mag managen ziet toch wel iets positiefs in deze tijd. Ik ga meer met mijn familie om. En even met mijn handen werken, even niet met mijn dagelijkse werkzaamheden bezig zijn is positief. De nadelen zijn er genoeg dus die hoeven we niet op te noemen, zegt hij.
Wat het gaat opleveren in de maatschappij? Dat mensen iets meer respect voor elkaar gaan krijgen. Kleine dingen meer gaan waarderen. Wat je nu al ziet. Maar ik denk dat het in de loop van de tijd weer net zo snel gaat verdwijnen als dat het is gekomen.
En waaruit blijkt dat respect dan? vraag ik.
Mensen kunnen nu iets voor elkaar betekenen. Als ik voorzichtig moet zijn, ben ik dat niet alleen voor mezelf, maar ook voor jou, dat is dat stukje respect. Maar mensen zijn wel de meest brutale wezens, dus dat gaat er weer snel uit hoor, zegt hij beslist.

Het valt me op hoe relaxed het tussen al die verschillende teams gaat en hoeveel plezier ze samen hebben. allemaal gaat, al dat klussen en met z’n allen plezier hebben.
Dat wordt weer hartstikke leuk als maandag de deuren open gaan.

Mensen, jullie zijn weer van harte welkom op het vrijthof!

CORONAPROJECT over HOOP en zo🍀

Zoveel mensen, zoveel manier om met deze corona-crisis om te gaan. In dit project neem ik tijdens het halen van mijn dagelijks frisse neus slechts mijn telefoon mee op pad en verzamel verhalen over hoop, betekenis, contact maken en plezier hebben in deze tijd.

Wat heb je over jezelf ontdekt, zijn er dingen die je meer bent gaan waarderen en wat is er veranderd dat je best graag zou willen meenemen als dit allemaal voorbij is? Neem hier een kijkje, er komen regelmatig verhalen bij.