Leon en Ivo @Maastricht | mei Corona week 11
Als ik me omdraai zie ik twee mannen aan komen lopen in de kelder van het restaurant. Slijptol in de hand en haar dat de wirwar aan buizen boven hun hoofd net niet raakt.
Ze komen het riool repareren, want de boel zit verstopt met wat hotelgasten boven hebben losgelaten en wellicht nog wel meer. Het heeft haast, want maandag 1 juno gaat de horeca weer van start en moet alles liefst weer frish und froh ruiken.
Ze willen best meedoen aan het project en ik vraag dan ook of er voor hun veel veranderd is in Coronatijd.
Ja toch wel, zegt Leon vanuit de put die een week eerder nog is geboord. Je merkt dat het rustiger is en toch ook weer niet, want ik ben niet thuis geweest en heb al die tijd doorgewerkt. Maar je merkt wel dat mensen voorzichtiger zijn geworden.
Heeft het nog iets positiefs opgeleverd?
Nee, knikt Leon.
Voor mij wel, zegt Ivo. Ik heb wel andere mensen leren kennen, ook op een andere manier, een leuke manier. Je ziet mensen eens van een ander kant. Hoe ze met elkaar omgaan.. We zijn op een positieve manier met elkaar bezig. Maar ik hoop dat we weer snel terug gaan naar de normale situatie, want als je nou in Maastricht loopt leef je in een totaal andere wereld.. normaal is het druk en dat mis ik.
Ik zie niks positiefs aan deze tijd zegt Leon de slijptol oppakkend. Ik mis de saamhorigheid tussen mensen. Je komt elkaar nu wel tegen in het park. Maar normaal zit je met z’n allen op het terras..
Ik ben blij dat alles weer open gaat volgende week, dan kunnen we tenminste weer ergens normaal een biertje drinken, zegt hij.
Ja dat wel, zegt Ivo, dat sowieso..
Leuker dan thuis zitten. Nee ik ben blij dat op 1 juni alles weer open gaat, zegt Leon stellig..
En dan laat ik de mannen weer slijpen en zagen, voordat het 1 juno is en we weer met zijn allen gezellig biertjes kunnen drinken, want al dat vocht moet straks natuurlijk ook weer in goede banen worden geleid.
sharing is caring
CORONAPROJECT over HOOP en zo🍀
Zoveel mensen, zoveel manier om met deze corona-crisis om te gaan. In dit project neem ik tijdens het halen van mijn dagelijks frisse neus slechts mijn telefoon mee op pad en verzamel verhalen over hoop, betekenis, contact maken en plezier hebben in deze tijd.
Wat heb je over jezelf ontdekt, zijn er dingen die je meer bent gaan waarderen en wat is er veranderd dat je best graag zou willen meenemen als dit allemaal voorbij is? Neem hier een kijkje, er komen regelmatig verhalen bij.
