José @ Meerssen
Voor de ingang van de apotheek staat een met oranje plastic overdekte Heras hekwerkstellage opgesteld die verdeeld is in twee vakken met aan weerszijden stoeltjes. Rechts ga je naar binnen en via de andere kant weer naar buiten. Tenzij iemand zich vergist, dan is het hannesen geblazen, want oh jee, wat nu!
We staan met z’n allen geduldig in de rij in het zonnetje te wachten. En als ik aan de beurt ben loop ik rechts door de sluis en zie ik een nóg indrukwekkender geheel van plastic en plexiglas voor mijn neus verschijnen. Zo zijn we veilig voor elkaar; ik sta in het halletje en zet geen stap in de ruimte waar pilletjes en smeerseltjes bewaard en gemaakt worden. Er wordt niks aan een toevallige virusbesmetting overgelaten.
Ik roep mijn gegevens naar José die ver weg achter de balie in haar computer mijn recept opzoekt. Even later schuift ze doosjes en pilletjes door de plastic muur via een lade zoals ik die nog van de oude NS loketten ken. Ik ben onder de indruk van zoveel creativiteit.
Ik vraag haar wat ze ondanks alles in deze coronatijd meer is gaan waarderen.
Nou, zegt ze, het is prettig om in dit beroep meer contact met mensen te kunnen hebben. Het is moeilijk om iets uit te leggen zo, zegt ze vanachter het ruitje dat ons scheidt. Ik ben wel echt meer gaan waarderen hoe we voorheen konden werken, zegt ze.
En zijn er dingen veranderd die wél positief zijn die je graag zou willen meenemen als het straks allemaal voorbij is? vraag ik.
Daar moet José even goed over nadenken.
Nee, zegt ze dan toch stellig. Eigenlijk niet. Ik ben blij als het leven weer als vanouds is.
En dan moet ik haar laten gaan. Er staat een meneer geduldig achter me te wachten.
Alle tijd hoor, zegt hij.
Fijn vind ik dat aan deze tijd.
CORONAPROJECT over HOOP en zo🍀
Zoveel mensen, zoveel manier om met deze corona-crisis om te gaan. In dit project neem ik tijdens het halen van mijn dagelijks frisse neus slechts mijn telefoon mee op pad en verzamel verhalen over hoop, betekenis, contact maken en plezier hebben in deze tijd.
Zijn er dingen die je meer bent gaan waarderen en wat is er veranderd dat je best graag zou willen meenemen als dit allemaal voorbij is? Neem hier een kijkje, er komen regelmatig verhalen bij.
En ken je gezinnen die alles thuis doen? Laat het me weten, ook zij zijn waardevol voor het project!
Sharing is caring
Share this Post