Je bent van harte welkom, zegt een enthousiaste stem aan de telefoon. Er zijn wel een aantal regels; je draagt de hele tijd een mondkapje, want je loopt rond. We houden overal 1,5m afstand en van tevoren doen we nog even een corona check met ID. Als je dan ruim van tevoren aanwezig bent kom ik je ophalen bij de receptie en laten we je zien wat er allemaal gaat gebeuren, zegt Tineke. En vol enthousiasme hangt ze op.
Die avond loop ik in Roermond de cultuurfabriek binnen en wacht ik naast de crew van ML5 op Tineke. Inmiddels arriveert ook de pers van De Limburger. Ik krijg een warm welkom en we lopen langs twee hoge tafels met extra mondmaskers, een desinfectieflesje en papieren tissues voor als de gel wat klef is de lange gang naar de theaterzaal in. Het bruist hier van energie en je voelt de verwachtingsvolle spanning in de lucht hangen. Hier gaat iets gebeuren en we hebben er zin in.
In de zaal worden de laatste puntje op de i gezet en in de wachtkamer van de kapsalon mogen 50 klanten alleen plaatsnemen op stoelen waar zwarte lapjes zijn bevestigd.
En dan begint het. Een prachtige dame in het rood verwelkomt ons in de salon. Wat lekker he, dat we weer naar de kapper mogen, zegt ze. We lachen hartelijk alsof we een geheim delen. De toon voor de avond is gezet.
Kiki kan niet iedereen een knipbeurt beloven maar als eerste zijn Margo, directeur van ECI en Jan van het Limburgfestival aan de beurt.
Als de kappers aan de slag gaan begint prachtige muziek te spelen. Filmbeelden op groot scherm nemen me mee. Dan lopen Soraya en Kenji het toneel op en tussen het geknipte en geschoren haar ontstaat een dans vol passie, emotie, aantrekken en dan weer afstand.
Ik voel de muziek binnenkomen. De emotie in de dans, de magie van het theater en de mensen in de zaal, de vriendelijkheid van iedereen en het warme welkom, dat alles beneemt me de ademt en roert me tot tranen toe. Ik wist niet dat ik dit zo had gemist.
Dames en heren, hoe is het wachten? Maak even een praatje met je mede wachtenden zoals dat gaat in een kapsalon, neem een tijdschrift, zegt Kiki, dan hebben we hier een klein changement.
Heb je het ook zo gemist? vraagt ze aan een jonge man in de wachtruimte. Ja vreselijk, zegt die. Ik ben zo blij dat ik eindelijk mijn haar kan laten knippen hier. Ik heb het zo gemist dat zelfs het wachten geweldig is!
Knip knip knip.
Ondertussen vliegen de lokken in het rond en vraagt kapster Noor haar klant of ze geföhnt wil worden.
Dan nemen de heren van Het Laagland met hun grappen de zaal mee in hun wereld van Pussy. Heerlijk cabaret.
Als het even stil is hoor je het zoemen van de tondeuse van Vasco. De zaal giechelt om zoveel bijzonders.
Wat werd ik nerveus van die twee boa’s aan de kant! zegt Kiki als de heren achter de coulissen verdwijnen. Mijn adem stokte even maar ik hoor net dat we het helemaal goed doen, we houden ons aan de regels en we hebben goedkeuring gekregen, zegt ze enthousiast tegen een meelevende zaal.
Wie is er aan de beurt? vraag ze dan. Jij, omdat je al zo lang zit te wachten en zo enthousiast bent.
Er volgt een daverend applaus. Afgeknipte krullen worden bij elkaar geveegd, een piano de zaal in gerold en Op Sterk Water begint aan hun improvisatie-theater.
We gaan het coronaleven vertellen van iemand uit de zaal, zeggen acteurs Tim en Dave. Enthousiast meldt een dame uit de wachtruimte zich. Ze gaat met een toeter aangeven of het verhaal klopt dat de acteurs spontaan beginnen te vertellen en bij een ‘nee’ meteen aanpassen.
We gieren het uit als blijkt dat een gekapte dame een kat had genomen tegen de eenzaamheid maar liever een hond had gewild, maar toch ook een man wil en de ochtend begint met een stevige borrel. De corona-ellende lost op door een gezamenlijke buikrol van het lachen. De hele zaal gaat erin mee en het voelt ongelooflijk samen. Alsof we in een bubbel zitten met z’n allen. En dat is natuurlijk ook zo. En oh wat is dit fijn!
Ongelooflijk dankbaar en in een soort emotionele, lyrische, verlangende roes rijd ik die avond weer terug naar huis, maar natuurlijk niet zonder verhalen over coronaHOOP te hebben gemaakt. Want dat is waar ook deze cultuurfabriek voor staat. Die verhalen lees je later in het CoronaHOOPprojectBOEK.
Verhalen over HOOP lees je hier.
sharing is caring
CORONAPROJECT over HOOP en zo🍀
Zoveel mensen, zoveel manieren om met deze coronacrisis om te gaan. In dit project neem ik tijdens het halen van mijn dagelijks frisse neus slechts mijn telefoon mee op pad en verzamel verhalen over hoop, betekenis, contact maken en plezier hebben in deze tijd.
Wat heb je over jezelf ontdekt, zijn er dingen die je meer bent gaan waarderen en wat is er veranderd dat je best graag zou willen meenemen als dit allemaal voorbij is?
Neem hier een kijkje, er komen regelmatig verhalen bij. En leuk nieuws: er komt een boek!
