Eric@Maastricht
Ah, daar is Eric, collega uit een ver verleden. Jas open, wijdbeens, handen in zijn zakken. Zijn ogen dwalen over het Vrijthof als ik hem vraag wat hij nog zou willen doen in zijn leven.
Gezond blijven, zegt hij overtuigd. Dat is wel het belangrijkste. Mmja... wat nog meer... als alles mogelijk was... reizen. Ik zou alle landen nog wel eens af willen gaan, zegt hij rustig, bijna laconiek. Hij wrijft met duim en wijsvinger over zijn kin. Nadenkend.
Ja, dat zou ik het leukste vinden: reizen. Naar Azië, Australië. Op een motor. Maar niet alleen, zegt hij resoluut. Ik zie me niet in mijn eentje rondtuffen, dat wil ik dan wel met z’n tweeën doen.
Culturen ontdekken, andere mensen ontmoeten, hun eten proeven, kijken hoe ze daar met dingen omgaan. Het hele gevoel dat je bij die belevenis krijgt, vind ik fijn.
Ontdekken wat mensen boeit of wat ze juist niet bezighoudt, wat ze gebouwd hebben, wat ze in het verleden hebben gemaakt, wat hun godsdienst is. Het gaat absoluut om mensen. Ik ben een mensen-mens.
Voordat hij wegsprint, wil ik graag nog één ding van hem weten: wat hij belangrijk vindt in het leven. En ik krijg daarop een heel bijzonder en verrassend antwoord:
Nooit je roots vergeten. Vergeet nooit de persoon die je iets heeft geleerd. Bij roots denk ik trouwens niet alleen aan familie. Het kan iedereen zijn die je tegenkomt. Iemand die dichtbij of juist veraf staat. Dat vind ik heel belangrijk. En dat je wat je geleerd hebt ook weer doorgeeft aan de volgende generatie of aan je collega’s. Ik zie het als een spiegel van het leven. Je kunt jezelf ontwikkelen met wat je leert, en het is superbelangrijk om altijd te blijven denken aan die roots.
En wat ik zou willen doorgeven van wat ik geleerd heb? Sociaal zijn... Mmja... dat vind ik een moeilijke vraag. Ik heb heel veel geleerd, zegt hij nadenkend. Ruimdenkend zijn. Ik denk dat dát het belangrijkste is. Ja, ruimdenkend zijn.
En dan springt hij, met een hand opstekend, het theater weer in. Werk aan de winkel, want de Dansdagen komen eraan. Genoeg dingen om weer door te geven, lijkt mij. Mooi!
Eric is geluidstechnicus.
ICANSEEYOU kunstproject
Wie is die mens achter de foto?
ICanSeeYou is een project dat gaat over zelfvertrouwen, je gezien voelen, over hoe we kijken en omgaan met elkaar en hoe we contact maken wanneer beelden en social media een hoofdrol spelen in ons leven waar je de ander gewoon weg kunt swipen.
Het gaat dus ook over online beoordeeld worden en wat er met je gebeurt als jij je niet gezien voelt.
Maar het gaat vooral ook over bewustwording.
Want wat gebeurt er met je als ik je vraag om mee te doen? Of alleen al door het project te zien? En wat als je eens echt in die ogen van een ander kijkt. Wat zie je en word je dan niet nieuwsgierig?
Het gaat vooral ook over openstaan voor elkaar, echt kijken, over betekenisvol contact, of het gebrek daaraan. Het gaat over het delen van verhalen en nog zoveel meer.
I can see you is een project dat vragen oproept en je geïnteresseerd in de ander achterlaat.
En wil je meer verhalen lezen van mensen die ik 'all over the world' op straat ontmoet, dan ben je welkom bij de SoulStories
Share this Post