‘Verwondering en nieuwsgierig zijn naar elkaar. Ik kan enorm geraakt worden door een wenkbrauwboog’ lacht ze. Jessica I can See You!
Voor mij draait het leven grotendeels om je verwonderen, en als je kijkt naar gezichten, dan komt dat woord weer bij me op. Je leest levens en verhalen in gezichten. Het wil niet zeggen dat die verhalen kloppen, maar het zijn wel hele verhalen en hele levens. En ik denk door gezichten te lezen, je ook nieuwsgierig kunt worden naar de ander en je ook de verbinding kunt aangaan. Het is een manier van verbinden als je elkaar in de ogen kijkt, je bewust te worden van wat je ziet. En het nodigt uit om een gesprek aan te gaan. En daarom doe ik mee.
Ja precies, het maakt je geïnteresseerd in die ander, hoor ik mezelf enthousiast roepen.
Het maakt je geïnteresseerd en het raakt. Jessica blijft onverstoorbaar zitten terwijl ik zowat uit mijn stoel spring.
En maakt het voor jou dan uit of je iemand in het echt ziet of een foto bekijkt? wil ik weten.
Nee, eigenlijk niet. Het is wel zo dat ik in het echt nieuwsgierig raak naar de dynamiek, zoals bij Hind die je me zojuist liet zien. Dan denk ik, dit beeld is te plat. Maar ik kan erg geraakt worden door foto’s. Een vriend zei altijd: achter elke rimpel zit een verhaal, hoe vaak je lacht, hoe je je op dit moment voelt, hoe moe je bent. En dat neem ik met me mee nu ik ouder aan het worden ben. Voor mij is het toverwoord verwondering en nieuwsgierigheid naar elkaar.
Daarom vind ik het ook jammer als gezichten helemaal bedekt zijn, dan heb ik het gevoel dat ik geen contact kan maken. Dat is wellicht iets cultureels, maar ik vind het belangrijk om mensen niet alleen in de ogen te kunnen kijken. Het is alles, het is de spanning, de ontspanning, de rimpels.
Ze begint te lachen; ik kan enorm geraakt worden door een wenkbrauwboog van mensen. Of afgeleid; hee, had dat puistje nou uitgedrukt, weet je wel. Dat soort dingen.
Door te bevragen wat we zien geef je de ander de kans om in de spiegel te kijken. Dus dichter bij zichzelf te komen. Zo kan de ander wellicht iets meer van het masker afdoen en meer zijn eigen verhaal vertellen. Dat.
Ik voel de blijdschap vanuit mijn buik opborrelen. Het is precies de kern van het project dat ze zo mooi omschrijft. Wat een cadeau om me zo gezien te voelen.
Wanneer leef jij een betekenisvol leven Jessica?
Als ik bewust leef en mijn dagen bewust be-leef. Echt ook; dit is dinsdag 3 september 2019 en wetende dat die dag niet terugkomt. Net zoals ons moment nu samen bijvoorbeeld. Een betekenisvol leven is een leven waarin je je bewustzijn verder ontwikkelt. Waar ik in eerste instantie wie me lief is, mijn kinderen maar ook anderen om me heen help om een betekenisvol leven te leiden, om andere inzichten te krijgen en perspectieven te ontwikkelen want daarin ligt de sleutel tot vrijheid denk ik. En mss wel het loskomen van de verhalen die we onszelf blijven vertellen en waarin we ons vast kunnen zetten. Als je bewust Bent, dan is er geen verhaal, dan Is. In contact zijn met elkaar is ook geen verhaal meer, dat is Zijn, samen Zijn. Dat is een betekenisvol leven voor mij, samen zijn zonder opsmuk.
Hoe ziet dat eruit?
Dan verwonder ik me, dan neem ik mezelf niet te serieus, dan ben ik er, aandachtig. En dan komt dat ‘belonging’, dan voel ik me onderdeel van alles. Dan zet ik al mijn zintuigen in. Het vogeltje dat zingt, het geluid van de weg, de spijkers in de muur, mijn eigen wiebelende voetje, alles.
Ik ben dan aan het wandelen of fietsen en soms maak ik foto’s van iets dat me raakt en hoe ouder ik word hoe meer leuke absurde dingen dat zijn. Ik geniet steeds meer van die schatten in het leven. Je kunt er zoveel vinden als je goed kijkt. Vandaar ‘met nieuwe ogen kijken’. Dat gaat me steeds beter af. Daar word ik zo happy van. Het voelt ongefilterd als ik met nieuwe ogen kijk en het verhaal loslaat. Er ontstaat dan een nieuw beeld en dan zijn we in het land van de ongekende mogelijkheden toch? Hoe leuk is dat! Terwijl ik het zeg denk ik ook dat dát ongekende vrijheid is.
Dát is vrijheid, beaam ik met een brede lach op mijn gezicht.
Dát is vrijheid. En het kan op een vierkante cm zitten als je goed kijkt. Dat geloof ik.
Nou daphne, hier moet je het mee doen! En dit keer is het Jessica die uit haar stoel springt.
Fijn weer zo’n ontmoeting te mogen hebben. Wat zijn er toch mooie mensen op de wereld.
Jessica is coach, en niet zomaar een coach. Wil je meer weten over wat ze allemaal doet, neem dan een kijkje op haar website
En wil je weten wie er nog meer hebben meegedaan aan mijn project, dan vind je hun ICANSEEYOU sheets hier
We gaan voor een boek en een expositie, so stay tuned!
ICANSEEYOU kunstproject
Wie is die mens achter de foto?
ICanSeeYou is een project dat gaat over zelfvertrouwen, je gezien voelen, over hoe we kijken en omgaan met elkaar en hoe we contact maken wanneer beelden en social media een hoofdrol spelen in ons leven waar je de ander gewoon weg kunt swipen.
Het gaat dus ook over online beoordeeld worden en wat er met je gebeurt als jij je niet gezien voelt.
Maar het gaat vooral ook over bewustwording.
Want wat gebeurt er met je als ik je vraag om mee te doen? Of alleen al door het project te zien? En wat als je eens echt in die ogen van een ander kijkt. Wat zie je en word je dan niet nieuwsgierig?
Het gaat vooral ook over openstaan voor elkaar, echt kijken, over betekenisvol contact, of het gebrek daaraan. Het gaat over het delen van verhalen en nog zoveel meer.
I can see you is een project dat vragen oproept en je geïnteresseerd in de ander achterlaat.
En wil je nu al verhalen lezen van mensen die ik 'all over the world' op straat ontmoet, dan ben je welkom bij de SoulStories