CORONAPROJECT over HOOP en zo🍀 Tweede golf
Zoveel mensen, zoveel manieren om met deze coronacrisis om te gaan. In dit project probeer ik mensen een hart onder de riem te steken en verzamel ik tijdens het halen van mijn dagelijks frisse neus verhalen over hoop, betekenis, contact maken en plezier hebben in deze tijd. Maar ook zijn er verhalen over verdriet en vaak een onvermijdelijk verlies.
Over mensen die het roer hebben moeten omgooien en over ongelooflijke veerkracht die soms ook eindig is.
Maar misschien zijn er ook dingen die je meer bent gaan waarderen en is er iets veranderd dat je best graag zou willen meenemen als dit allemaal voorbij is? Vanaf juni ben ik ook benieuwd hoe je denkt over alle maatregelen en of je het nog een beetje volhoudt allemaal.
En dan is het december met een tweede lockdown. En dat is weer een heel ander verhaal. Neem hier een kijkje, je vindt er een hoop verhalen.
Inmiddels ben ik bezig met de afronding van het project. Heb jij nog een heel bijzonder verhaal over wat je nu, in deze tijd meemaakt, grijp je kans! Ik ga van al jullie verhalen een boek maken want we hebben met z'n allen toch een mooi tijdsdocument gemaakt!
Wil je vrijblijvend informatie over het boek? Onderaan de pagina kun je je inschrijven!!
Mocht je nu iemand kennen die door corona in een heel bijzondere situatie zit en die mee wilt doen met het project, laat het me even weten, of stuur degene de link even door. Grijp je laatste kans! Je bent van harte welkom. Dank je wel!
Testen voor toegang @Maastricht
Verhalen uit de vierde golf zijn in de maak en komen enkel en alleen in het boek. Er komen nog verhalen van mooie mensen die normaalgesproken de wereld afreizen om op het toneel te staan of kostuums maken en een stukje van zichzelf zien verdwijnen in deze tijd. Een operaregisseur die al maar moet omschakelen en een productie mag draaien in Oostenrijk met weer heel andere maatregelen.
Hurchide is Oeigoerse en is ontzettend dankbaar dat ze hier bij de GGD onze neuzen mag swipen op corona. En er is nog zoveel meer moois.
Schrijf je vrijblijvend in voor info over het boek en krijg bericht wanneer het klaar is. Het is dus de moeite waard even helemaal naar beneden, langs interessante verhalen te scrollen en je in te schrijven!
Johan en Rob @ Eijsden | Mei Coronaweek 60
In de verte zie ik ze fietsen. Twee mannen gezellig op pad. Ik grijp mijn camera, zet de achtervolging in en prijs mezelf gelukkig dat deze heren even stilstaan voor een andere wandelaar die maar al te graag dit prachtige tafereel wil vastleggen.
Stop, wacht even! roep ik naar lucht happend.
Rob en Johan zijn al bevriend sinds hun 15e levensjaar en hun verhaal lees je later!
Charlotte @ Maastricht | 4 Mei Coronaweek 60
Het stormt. Donkere wolken pakken zich samen boven de stad. Ik rijd over afgeknapte takken en langs ontwortelde bomen richting Charlotte voor een wandeling op de plek waar ze altijd even komt uitwaaien na een dag Peer Support in het ziekenhuis.
Daar is ze eerste aanspreekpunt voor medewerkers van de covidafdelingen die even een luisterend oor nodig hebben. Ik houd een beetje de vinger aan de pols, vertelt ze als we bijna van een muur worden geblazen. Ik zit in de koffiekamer en als er iemand binnenkomt vraag ik gewoon 'hoe gaat het met je, lukt het allemaal'. Voor mijn gevoel doe ik niet veel, want ik kan het niet oplossen, maar het feit dat mensen zonder oordeel hun verhaal kwijt kunnen blijkt heel waardevol.
Charlotte is ook weer zo'n pracht mens en zij vertelt over Koningsdag, code zwart, eindelijk rust ervaren ondanks de drukte en over wat uiteindelijk het meest belangrijk blijkt in haar leven. Dit is het verhaal van iemand die vol gaat voor haar missie en het feestbeest heeft weten te temmen. Haar verhaal lees je hier!
Brandon @ Maastricht | Maart Coronaweek 52
Ik besefte dat ik niet goed in mijn vel zat en in de nazomer, toen hier de gedeeltelijke lockdown begon, dacht ik; weet je wat, al die ellende hier, het is vakantie, je kunt hier toch bijna niks doen, ik ga naar Curaçao. Alle landen stonden op code oranje behalve de Caribische eilanden. Ik had het zwaar, heb een goede prijs betaald voor een ticket en ik dacht, alle lessen zijn online, die kan ik ook daar volgen.
En toen ik naar Curaçao ging was het een opluchting Daphne, zegt hij. Ik was thuis bij mijn ouders en ik ben met vrienden naar klein Curaçao gegaan met de boot. Er was muziek en lekker eten en dat was een hele leuke dag. We hebben veel met elkaar afgesproken, want daar was nog geen avondklok en lockdown, maar omdat de grenzen open bleven ging het op het eiland slecht. En het ging heel slecht toen ik weer terug naar Maastricht kwam, dus ik heb het gevoel dat onze vluchten de boosdoeners zijn geweest. Ja, ik accepteer het. We hebben corona meegenomen.
Brandon heeft een fascinerend verhaal en je kunt het hier lezen!
Ik kon de uni daar volgen, wel met een tijdsverschil van vijf uur, dus het was vroeg opstaan, maar ik deed het met veel plezier. Van een kant mag ik niet klagen over online onderwijs maar nu spelen artsen de patiëntenrol voor ons. Een maag-darm-leverarts zegt dan dat hij pijn heeft in zijn buik en dan simuleert hij een patiënt, dus ze maken het voor ons wel leerzaam, maar het is niet hetzelfde. Bij kindergeneeskunde speelde de arts ook een kind, en dat is jammer want ik wil echt kinderarts worden.
Maar ik was fris, deed een dutje in de namiddag en deed gewoon mijn dingetjes. Je kon naar buiten gaan, het was lekker warm, je kon met zonsondergang naar het strand, eten halen, en ik had mijn familie en vrienden bij me. Ik zat goed in mijn vel omdat ik thuis was.
Lees hier meer over hoop, typisch Caribische gerechten koken, IC's en ethische vraagstukken bij code zwart, God almachtig en de maakbaarheid van de mens. Aanrader dit verhaal!!
Michel en Alex @ Beek | Maart Coronaweek 53
Chemisch technologen doen nieuwe ontdekking in de strijd tegen corona en kunnen alle hulp gebruiken
Ik bel aan bij chemisch technoloog Michel. Het is een stralende dag en ik word warm welkom geheten. Het desinfectieflesje staat klaar, net als de koffie en de paaseitjes. Alex zit al klaar aan een tafel bezaaid met de nieuwste vakliteratuur, wetenschappelijke artikelen en dikke boeken waar gele bladwijzers uitsteken. Op een statafel staan de Water4life apparaten die hij ism DSM ontwikkeld heeft om in ontwikkelingslanden verontreinigd water via een eenvoudig systeem te reinigen tot drinkwater.
Deze mannen zijn gedreven, dat ademt de hele ruimte.
Alex steekt meteen enthousiast van wal over zijn drinkwatersysteem waar ook koper en zilver in verwerkt zijn. Cholera, Dysenterie en Tyfus komen via vervuild water in het lichaam en dat kunnen we eruit filteren, zegt hij.
En ik heb een leuke anekdote: ik was in India waar een guru water uit de Ganges in een koperen ketel bewaarde. Vervolgens werd er een dag lang gebeden waarna mensen het water dronken maar niet ziek werden. Het komt door de ketel, zegt Alex, want het koper doodt bacteriën en virussen. Dat doet elk koperoppervlak. In ziekenhuizen worden deurklinken steeds vaker van koper gemaakt en het wordt ingezet om de MRSA-bacterie te bestrijden.
Dus wij dachten, kunnen we hier niet iets mee doen en iets simpels bedenken dat de wereld weer verder helpt uit de coronapandemie?
Hoe met het klemmetje zit lees je in hun verhaal!
Jacqueline, landelijke verkiezingen @ Landgraaf | Maart Corornaweek 53
‘Goedemiddag, welkom. U mag uw stemkaart in het bakje leggen.' Jacqueline roept vol vuur haar keel schor bij elke auto die er binnenrijdt en dat zijn er nogal wat. En het is al dag drie he! zegt ze nog altijd enthousiast.
Haar verhaal lees je hier. Dan lees je over liefde in coronatijd en haast onmogelijke beslissingen moeten maken als je vader ziek is maar je eigenlijk niet mag knuffelen. Maar je leest ook over hoop, want bij deze interessante vrouw is het glas altijd half gevuld!
Ik had laatst een afspraak gemaakt om 10 minuten te shoppen bij de Action... Waar kan een mens in deze tijd al super tevreden mee zijn! lacht ze hartelijk. En het voelde alsof je een minuut gratis winkelen gewonnen had!
Drive-in stemmen @ Landgraaf | Maart Corornaweek 53
De familie Bruinenberg komt stemmen en met hen heb ik een interessant gesprek over het belang daarvan, juist nu, want wat er allemaal gebeurt met mensen die demonstreren op het Malieveld..
Ja we zijn wappies, lacht heer B hard. Hun verhaal lees je hier!
Anita @ Maastricht | Maart Coronaweek 52
Ik ben zo blij dat we weer mensen kunnen zien, zegt ze met een brede lach op haar gezicht. Je kunt het je niet meer voorstellen, maar vorige week stond het hier nog helemaal vol met dozen om boeken bij mensen thuis te bezorgen. Anita haar verhaal lees je straks in het boek!
Achter het raam liefdevol uitgestalde literatuur. Er hangen briefjes op de ruit: ‘mondkapje verplicht’ en ‘welkom, wij zijn open’.
Ik duw tegen de deur van de beste boekhandel van Nederland en sta voor een tafel met desinfectieflesje, plastic handschoentjes en een pinapparaat. Een stapeltje Vrij Nederland lacht me toe. Dan loopt Anita me tegemoet. Kom, zegt ze haar mondkapje over haar neus schuivend, laten we achterin gaan zitten dan kunnen we rustig praten. We lopen langs boekenkasten die reiken tot aan het plafond en nemen plaats aan een gezellige tafel vol boeken en pakjes. Hier voel je je thuis. In het boek lees je straks meer over deze bijzondere vrouw en haar passie voor het geschreven woord!
Ben je nu nieuwsgierig naar deze boekhandel waar je heerlijk kunt rondstruinen en je de beste leestips krijgt, dan moet je bij De Tribune zijn.
Richard @ Maastricht | Maart Corona week 51
Het begint al op de markt. Daar zijn naast een toren met hoog opgestapelde stoelen de terrassen uitgezet. Met rood-witte linten zijn ze afgezet en er hangen briefjes: Verboden toegang! Hoog besmettingsgevaar!! Een stukje verderop hangt een bordje:
Do not sit, this is a demonstration, we are not allowed to serve food or drinks. En bij elke horecagelegenheid hangt dezelfde poster: Winkels open = horeca open, genoeg = genoeg! Parken vol=terrassen open, want het kan veilig! #veiligopen.
Op sommige plekken zit het personeel gezellig in het zonnetje aan een tafel en op het Vrijthof wordt zelfs een gegrilde steak ingedekt. En dan zie ik Richard koffie to go schenken achter zijn speciaal voor deze dag opgezette terras. Zijn verhaal lees je hier!
Mark en Luc @ Maastricht | Februari Coronaweek 50
Wiet prikt mijn neus bij elk paadje dat ik insla. Uit verschillende boxen klinkt muziek en overal staan flesjes bier in het gras. Het is ineens lente en in het park lijkt het alsof er geen corona bestaat. Mensen kruipen op kleedjes bij elkaar, verzamelen zich rond scooters en bankjes en genieten van zon en gezelligheid. Dat je buiten maar met één ander persoon mag rondwandelen is vandaag even niet aan de orde want we hebben even wat ademruimte nodig, wordt er geroepen.
Toch hebben deze studenten op een heel verschillende manier met corona te maken gehad. Hoe, lees je hier!
Ik heb het gevoel dat mijn jeugd aan het wegglippen is, zegt Mark. En volgens Luc heeft deze tijd ook positieve kanten. Een verhaal over wat deze jonge mensen hoop geeft en wat ze erdoorheen trekt. Wederom interessant!
Li-Yen en Stephan @ Meerssen| Februari Coronaweek 49
Waar mensen vorige week nog bibberden van de kou en de schaatsen onderbonden zitten Li-Yenn en Stephan nu gezellig in het park te picknicken. Met porselein en precies twee jaar liefde. Daarover later meer!
Trudi en Resi @ Maastricht | Februari Coronaweek 49
Ja, zegt Trudi, je moet creatief zijn. We hebben heel veel gezelligheid vooraf gemist, maar deze dag wilden we niet laten schieten en we hadden deze kostuums nog liggen dus we hebben er een coronaproof feesttent van gemaakt. We gaan alleen vandaag op stap, maken een wandelingetje door Maastricht, brengen mensen een beetje plezier en that's it.
In het boek lees je straks meer, maar even een klein voorproefje:
Ik heb mijn kinderen met pizza naar boven gestuurd, heb met mijn man beneden een restaurant gebouwd en we hebben met ons tweeën heerlijk gedineerd, zegt Resi. En de kinderen vonden het heerlijk om boven te gamen en pizza te eten.
Eigenlijk zou je eens in de twee weken moeten zeggen: zo, nu is het lockdown en een soort afschakeldag instellen.
Ja, je hebt ook veel negatieve dingen. Verandering is nooit leuk, maar je komt wel heel dicht bij jezelf. Waar ben ik nu echt goed in als al die franjes wegvallen.
Lynnsey en Elaine @ Meerssen | Februari Coronaweek 48
Ik heb ook het idee dat heel veel jongeren zeggen dat het wel goed gaat, zegt Elaine, maar als je vraagt hoe het echt zou gaan, dan zit er meer achter die lach.
We moeten elkaar erdoorheen helpen. Hoe leuk is het om onbekenden tegen te komen op de schaatsbaan en even te praten en met elkaar te kunnen lachen. En daar zijn we denk ik wel aan toe: vrij kunnen praten over niks en lachen.
En als ik je zou vragen of afgelopen jaar toch iets positiefs heeft gebracht?
Daar hoeft Elaine niet lang over na te denken: Dat je moet beseffen dat niet alles zo vanzelfsprekend is. Dat je juist moest waarderen wat je hebt en dat je kijkt naar de kleine dingen die het leven nu leuk maken, al is dat gewoon een dag dat de zon schijnt en het ijs dik genoeg is om te schaatsen. Gewoon tegen oudere mensen goeiedag zeggen.
Meer over deze prachtmeiden lees je snel!
Eric en Vivianne @ Maastricht | Januari Coronaweek 46
Eric Jaspers, alias Barrie Bingo, Fred Lloret en Dieter Koblenz, maakt samen met zijn partner in crime Vief een feestje in coronatijd. Hun verhaal lees je hier!
Het is een fascinerend gezicht. De kleine zaal van de muziekgieterij oogt al maanden uitgestorven leeg, maar het podium staat vol rode pluche. Gekke dingetjes staan opgesteld in een gezellig opgemaakt decor, maar de spots zijn zorgvuldig ingepakt tegen spinrag en stof. Datzelfde podium is nu kleedkamer en studio ineen. Er staan laptops, camera en lampen paraat, want Eric, Barrie Bingo, alias Fred Lloret en Dieter Koblenz staat klaar om mensen zometeen weer blij te maken, want als entertainer ben ik verplicht om mijn vak op een zo goed mogelijke manier uit te oefenen, zegt hij. We hebben geen luxe beroep, we staan in dienst van de mens. Vroeger in de oorlog werd Bob Hope naar het front gestuurd om de moraal hoog te houden en dat doen wij nu ook.
Slider. Navigeer met de pijltjes. Erik hoopt dat MVV-supporters ons helpen
Slider. Navigeer met de pijltjes. Pascal is dolgelukkig met zijn nieuwe hond. Intussen wordt zijn zaak dichtgetimmerd
Meneer X wil niet in beeld maar legt losliggende keien vast
Rellen dreiging @ Maastricht | Januari Coronaweek 46
Het zonnetje schijnt en op het vrijthof wordt getimmerd en gezaagd. Grote parasolpalen worden verwijderd, elektriciteitsdraden weggewerkt. Losse straatstenen worden vastgezet en er heerst angst. Angst voor wat er straks om 19u kan komen en door de stad zal razen want de schrik zit er bij de Maastrichtse bewoners goed in. Op social media zijn rellen aangekondigd zoals die in Amsterdam en Eindhoven het afgelopen weekend. Er werd geplunderd en vernield omdat er een avondklok is ingesteld en de burgemeester van Eindhoven noemde het een burgeroorlog.
Ik spreek wat ondernemers. Er komt een scooter langs. Er wordt gefluisterd; de Angel Side, (de harde kern van MVV red.) komen hier vanavond met 100 man een beetje rondwandelen en de boel bewaken.
Op de markt hoor ik dat bekende Maastrichtenaren en welzijnswerkers jongeren oproepen om thuis te blijven en zich niet te laten meeslepen om de stad te vernielen.
Op Social Media verschijnt het bericht van de Angel Side: Kom je aan onze stad, dan hopen we voor jullie dat de politie jullie eerder vindt dan wij.
En het loopt goed af; aan het begin van de avond kijken bijna 30.000 kijkers live mee met ‘Wat is loos in Mestreech’ en zien een paar honderd man zingend door de stad lopen. Er is geen ruit gesneuveld en geen klap verkocht.
De persoonlijke verhalen van Erik en Pascal lees je hier en Florence heeft ook een must read!
Florence @Maastricht | Januari Coronaweek 46
Ik ben half Hongaars, en in Hongarije zijn de maatregelen veel strenger. Je ziet ook echt het verschil in hoe Nederlanders op die regels reageren en hoe de Hongaren dat doen. Als je daar om acht uur thuis moet zijn, dan ben je om acht uur thuis. Dan ga je maar voor die tijd naar vrienden toe. Maar hier komen protesten en wordt alles in brand gestoken. Ik krijg een hoop berichtjes dat ze dit stadhuis in brand willen steken. Haar verhaal lees je hier!
Stephanie @ Maastricht | Januari Coronaweek 45
Echt helemaal uitgestorven kan ik de stad toch niet noemen want hier en daar loop ik plukjes ongemaskerde mensen met hoog opgezette kraag buigend voor een beetje regen tegemoet.
Grote plakkaten ‘Uitverkoop’ en ‘Korting’ hangen voor ruiten van verder lege winkels. Ergens sjouwt een verlaten verkoper kartonnen dozen. De gevels staan ermee volgestapeld.
En dan toch; achteraan in de Grote Staat, op het hoekje, brandt licht. Iemand staat voor een open raam churros te bakken. De deur staat uitnodigend open want ‘Zjammèh’ is een essentiële winkel in deze lockdown.
Nieuwsgierig loop ik naar binnen, neem een gedesinfecteerd winkelmandje en struin langs bakken kleurig snoep op zoek naar iemand met een verhaal over hoop.
En daar ontmoet ik Stephanie, die al 14 jaar voor haar baas Ger snoep schept. Hun verhaal is wederom een pareltje. Je leest het straks in het boek!
Richard @ Muziekgieterij Maastricht | December Coronaweek 42
Een leeg poppodium, geen live muziek, niet samenkomen en geen gezelligheid, dat is wat ik het meest mis in deze tijd, zegt Richard. En dat terwijl in de muziekgieterij ieder tafeltje zijn eigen eilandje heeft. Hoe creatief zijn team omgaat met wat er wel nog allemaal mogelijk is lees je hier!
Wat gebeurde er op de Titanic toen het schip zonk? vraagt hij enthousiast.
Het orkestje speelde muziek want dat gaf troost! Wij zijn nu dat orkestje, we moeten doorspelen en mensen troost brengen. Ik denk dat kunst en cultuur nog nooit zo relevant zijn geweest als nu.
Zeer inspirerend, dus lees hier door!!!
Marja @ MUMC+ MECC Maastricht | December Coronaweek 40
Voor het podium staan in een strak patroon op anderhalve meter 30 losse stoelen opgesteld bezet door mannen en vrouwen in toga. En op dat podium wordt een interessante vrouw geïnterviewd. Door Twan Huys nog wel want er is een zomeravond georganiseerd waarin we Marja, voormalig bestuursvoorzitter van het MUMC+ leren kennen. Ik heb geluk dat ik haar anderhalvemeterafscheid mag vastleggen want een dag eerder kondigende de minister nieuwe maatregelen aan waarin alle evenementen, feesten en bedrijfsuitjes moesten worden geschrapt. Samenkomsten van 30 personen werden gelukkig wel nog toegestaan. Op anderhalve meter.
En zo komt het dat op de valreep het grootste afscheid van Marja, weliswaar in afgeslankte vorm, toch door kan gaan.
Het is een afscheid om nooit te vergeten, want wie maakt dit nog mee zo, zegt ze enthousiast als ik haar twee maanden later mag spreken over haar coronatijd. Via ZOOM, zoals dat nu gaat.
Haar verhaal lees je hier en zoals altijd is het fascinerend! Over een triagetent en MECC, mondkapjes, leiderschap, onmogelijke beslissingen moeten nemen, continu overleggen, het gewoon niet weten, twijfel, stress en toch overeind blijven en natuurlijk over hoop. Dit verhaal wil je niet missen.
Tanja @ Meerssen | 8 December Coronaweek 39
Tanja brengt toch zo'n positieve vibe in de Lidl om de hoek! Haar móest ik gewoon vragen hoe dat nu is om als supermarktmedewerker zoveel mensen op een dag te ontmoeten en hoe dat dan ging in maart, toen we allemaal zo schrokken van wat op ons afkwam.
Hier lees je ook over hoe zij nu omgaat met deze tweede golf, vlak voordat in de iets minder intelligente lockdown alle niet-essentieel winkels weer moeten sluiten. En je leest over wc-papier natuurlijk.
Het was weer een hele fascinerende en gezellige ontmoeting met een bijzonder mens. Je leest het hier!
Melanie @ Maastricht | november coronaweek 39
Als je met je hand boven je ogen naar binnen tuurt zie je torens opgestapelde terrasstoelen. Tafels liggen machteloos met de poten omhoog te wachten totdat ze weer vol mogen staan met gezellige glaasjes wijn en heerlijk gegrild vlees.
We zitten binnen, Mel en ik, in een leeg restaurant, achter ons brandt de grill, wachtende op de eerste bestelling van de avond.
We zijn voor de tweede keer gesloten, zegt ze aan haar latte nippend. In de eerste golf waren we helemaal dicht en hebben we heel veel geklust, maar deze keer hebben we toch gekozen om take away te doen. Het is echt anders, want we zijn wel aan het werk, maar er zijn geen gasten want niemand mag hier binnen komen. Mensen wachten buiten op hun bestelling en komen met een mondkapje op tot in het halletje om hun eten af te halen.
We hebben nog net geen lijnen op de grond getekend, zegt ze lachend, maar het is heel gek om geen gasten in je restaurant te ontvangen want het mooie aan mijn werk is nou net dat praatje dat je aan tafel met elkaar maakt.
Nu geef je het eten af, zegt ‘smakelijk en tot ziens’ en dat is het. Je hoort niet of het lekker is, je kunt niet bijspringen als iets niet helemaal naar wens is want ze zijn weg en dat is jammer.
Hier lees je over hoe Mel haar tijd heeft doorgebracht en wat deze positief ingestelde vrouw door deze tijd trekt.
Emily en René @ Maastricht | November Coronaweek 37
Twee jonge lui zitten gezellig samen op een steen een wafel te verorberen. Ze zijn niet de enigen, want overal zie je kleine groepjes mensen samen een bekertje koffie drinken of iets lekkers uit de vuist nemen terwijl het mondkapje aan een oor, onder een kin of om een pols bungelt.
Wat zitten jullie hier gezellig, zeg ik.
Jaha, zegt Emily vrolijk, we zijn een weekendje weg.
We wisten niet hoelang die corona nog door zou gaan en het was zonde om het uitje te verzetten. En tot nu toe bevalt het heel goed, zegt René die het poeder van zijn handen klopt.
Het is wel even wennen want we zijn vanmorgen aangekomen en dit is ons eerste hapje, lacht hij, dus we moeten nog een plan gaan bedenken voor ons avondeten. Je kunt niet ergens in een restaurantje gaan zitten, dus ik denk dat we óf friet gaan halen, óf ergens in de stad iets gaan uitzoeken want in het hotel was het menu niet zo denderend en het is een vrij ongezellig hotel. Het is wel leuk om de stad in te gaan en te kijken wat we kunnen doen.
Is weer eens hele andere ervaring he, lacht Emily.
Wat vinden jullie leuk om te doen, in deze coronatijd? Of wat trekt je er doorheen? Dat lees je hier!
Sjef en Roy bij Trajekt @ Maastricht | November coronaweek 37
Via de zijingang loop ik het buurtcentrum binnen. Aan een tafel vol beeldschermen en mengpaneel zit een team de live-uitzending van de ernaast draaiende Sinterklaasshow te verzorgen.
Om de hoek een versierde desk op z’n RTL-boulevards met op anderhalve meter presentator Sjef en Roy, praatjes makende tegen een camera.
Sinterklaas gaat hier live voor zeker 100 gezinnen. Hij beantwoordt vragen, laat winnende tekeningen zien, krijgt zelfs bankzittende vaders zover om met op voorhand opgenomen dansjes mee te dansen en zingen. Kinderen sturen filmpjes van hoe ze thuis genieten en cameraman Raoul en ik genieten mee als Gina enthousiast voor al die kinderen karaoke sinterklaasliedjes zingt. Het is zo leuk, dat ik een dag later in de villa van pastoor Mattie bij Sinterklaas op audiëntie ga om meer te weten te komen over deze ondernemende mensen van Trajekt.
Hier kom ik in een kamer vol iconen, boeken, en hemelse wijsheid. En tussen dit alles, aan een robuust houten bureau, zit de goedheiligman achter de laptop, het roodfluwelen boek voor zijn neus. Meer lees je hier!
Jeugdwelzijnswerk van Stichting Trajekt is er voor iedereen, maar zoomt in op de kwetsbare groep.
Nellie en Wil @ Voedselbank Meerssen | December Coronaweek 36
Het is een komen en gaan bij Ruggesteun. Als de deur eenmaal geopend is gaat Nellie aan het werk. Twee uur lang tilt zij mandjes en beent ze samen met haar man Wil naar de diepvrieskist om mensen van hun wekelijks voedingspakket te voorzien. Dit keer zijn er harde broodjes uit de vriezer. En snacks.
Je hoeft straks niet meer naar de sportschool, grap ik. Nellie lacht hartelijk. Het valt me op hoe positief iedereen is en hoe vriendelijk, gezellig en ontspannen de sfeer.
Altijd blijven lachen, zeggen hongerige monden.
Het platje staat vol rekken ingezamelde winterjassen. Spelletjes liggen op een schap, cadeaucheques en giftcertificaten hangen aan de muur.
Er komt zich iemand inschrijven. Hij krijgt een briefje mee zodat hij zich kan melden bij Trajekt. Daar wordt zijn situatie bekeken en wordt bepaald of hij recht heeft op de hulp van voedselbank Limburg, of op een steuntje in de rug.
Hier lees je meer. Maar denk alvast aan de kerstpakketteninzamelactie voor zaterdag 12 december. Ze zullen je ontzettend dankbaar zijn!
Chris @ Maastricht | November coronaweek 36
Ik vind corona nu niet meer zo’n drama, eigenlijk. Ik vind het erger dat mensen tegen elkaar worden opgezet. Zo voelt het voor mij, zegt ze geëmotioneerd.
Heel veel belangrijke dingen, zoals lichamelijke klachten, hart en vaatziektes, alles wordt gewoon afgeblazen want er is Covid-19. Mensen die niet acute operaties nodig hebben zoals een staaroperatie, dat wordt maar uitgesteld. Maar hoeveel mensen sterven er aan de griep? En misschien heb ik het virus wel gehad. De een heeft er veel last van, de ander niet. Het is allemaal abracadabra, maar er wordt nu zoveel van mensen afgenomen. Ik zie zoveel mensen failliet gaan en huilen.
Chris haar verhaal lees je hier
Marianne @ Meerssen | November Coronaweek 35
Een stukje verderop komt een dame met een grote bos bloemen aangelopen. Ze draagt ze als een boa voor haar borst. Daarboven prijkt een hip anticoronahoestkuchscherm met daarachter zichtbaar een paar gezellige pretoogjes.
Ik heb gewoon mezelf verwend, zegt ze met een grote lach. Ik denk; zo, en vandaag ben ik aan de beurt. Ik ga me een amaryllis halen en een mooi boeketje bloemen en een boeketje voor een vriendin.
Ik ben in in coronatijd misschien wel gelukkiger dan vroeger, lacht ze. Lees haar verhaal hier!
Hanneke @ Meerssen | November Coronaweek 35
Al sinds een paar dagen kom ik langs een uitnodigend gedekt tafeltje, gestald voor de deur van een gezellige Vertierderie. Geblokt kleedje, een schaaltje heerlijk ruikende wafels, een briefje met ‘hier bellen’ onder een ouderwets belletje geschoven.
Zeute Inval, maar nu buiten, lacht Hanneke, want we mogen niet open, zegt ze. We zijn al een week gesloten en omdat we wel een afhaalservice mogen bieden zijn we daar mee begonnen.
Ik heb echt momenten dat ik in de keuken sta te janken en me afvraag waar ik het allemaal voor doe. Zet die tent te koop, denk ik dan. Dan ga ik wel ergens werken, dan heb ik mijn salaris en geen zorgen en geen stress. Toch staat er voor Hanneke iets heel moois tegenover en heeft ze er een positieve draai aan weten te geven.
Hanneke vertelt over wat voor haar het allerbelangrijkste is in het leven en over nog zoveel meer. Haar verhaal lees je hier
Ik hoop echt dat het ondanks alle ellende en alle doden een mooi verhaal is voor later. Dat mijn kinderen kunnen zeggen ‘Oh weet je nog?! In 2020.. toen had ik gewoon vier maanden vrij van school!!’
Fadoua en Weam @ Maastricht uit Luik | Oktober Corona Week 33
Here in Maastricht I feel hoop and freedom, zeggen deze mooie mensen. Wil je weten waarom? Lees dan hier hun verhaal!
Veronique en Didier @ Maastricht uit Luik | Oktober coronaweek 33
Coffee To Go, hangt er voor het raam van het verder gesloten eetcafé. Twee mooie, gemaskerde mensen staan de menukaart te bekijken. Het zijn Didier en Veronique en ze komen uit Visé, bij Luik, vertellen ze.
Luik wordt in de media voorzichtig het tweede Bergamo of de nieuwe Coronahoofdstad van Europa genoemd. Het aantal besmettingen loopt in rap tempo op en de ziekenhuizen stromen vol, las ik afgelopen dagen. Er is een tekort aan bedden en meer nog aan zorgpersoneel. Dus is er personeel nodig om alle patiënten te kunnen behandelen. Dat is niet altijd makkelijk, want ook het personeel kan corona oplopen, las ik verder. Maar ook aan degenen die positief zijn getest, wordt gevraagd te komen werken. "De situatie doet denken aan oorlog."
Dit alles gaat door me heen, als ik deze mensen spreek.
Ik heb gehoord dat België vanaf maandag weer in lockdown gaat, zeg ik in mijn beste Frans van lang geleden.
Ja, dat klopt, zegt Veronique, daarom hebben we zojuist voor de komende 6 weken inkopen gedaan.
Ja, want vanaf maandag is tot en met dertien december alles gesloten, zegt Didier.
En heel Luik en Vise is op de been om inkopen te doen, daarom zijn we hierheen gekomen, zegt Veronique.
Kiri en Maura @ Maastricht | Oktober coronaweek 31
Van mij mag het allemaal wat strenger, zegt Kiri, zodat we sneller uit die lockdown komen en we weer wat meer vrijheid krijgen.
Kiri en Maura zijn twee prachtige zussen die een gezellig uitje Maastricht gepland hebben, net als de tweede golf de horeca doet sluiten. Wat geeft hun hoop? Dat lees je hier!
Share this Post